Kozy alpejskie są uważane za jedną z najpopularniejszych ras kóz na świecie. Wiadomo, że zwierzęta te są odporne na każdą złą pogodę i potrafią przetrwać nawet w najbardziej niesprzyjających warunkach. Kozy tej odmiany są z natury bardzo spokojne. Alpiniści są dość bezpretensjonalni w opiece, dlatego są tak poszukiwani wśród rolników. Rasa ta ma duży wpływ na hodowlę kóz na całym świecie. Obecnie wiele podtypów wyrosło na oddzielne rasy.
Historia pochodzenia
Francja jest uważana za miejsce narodzin kóz alpejskich. Rasa została odkryta w historycznym obszarze zwanym Savoy. Region ten znajduje się w Alpach i graniczy ze Szwajcarią, pod tym względem uważa się, że szwajcarscy zoologowie wnieśli znaczący wkład w rozwój rasy.
Ponad trzysta lat temu ludzie odkryli, że proces hodowli kóz mlecznych jest znacznie łatwiejszy niż krów. Ogromną zaletą zwierząt jest to, że szybko przystosowały się do życia na pastwisku. Łatwo też przystosowywały się do zmian pogody i zawsze znajdowały pożywienie nawet w najbardziej niedostępnych miejscach.
Do XIX wieku rasa kóz alpejskich żyła tylko w jednym regionie. To kolejny powód, dla którego zwierzęta przypisuje się rasie szwajcarskiej. Alpejskie są uważane za zwierzęta mleczne, ponieważ słyną z bardzo wysokiej mleczności.
W latach 30. ubiegłego wieku na terytorium Francji powstała księga hodowlana, w której wpisano wszystkie znane człowiekowi rasy zwierząt . Dzięki tej książce ludzie mogli poznać cechy każdej z ras.
W rejestrze została również znaleziona rasa kóz alpejskich, która oficjalnie potwierdziła istnienie tego gatunku.
Amerykańscy hodowcy wnieśli ogromny wkład w rozwój kóz alpejskich. W latach dwudziestych XX wieku zwierzęta zostały sprowadzone do Stanów Zjednoczonych. W procesie hodowli zwierząt Amerykanie byli w stanie wyhodować typ wewnątrzrasowy. Te zwierzęta są przodkami współczesnych amerykańskich kóz należących do tego kombinezonu. Amerykański prototyp wyróżnia się mocną budową i dużą wytrzymałością. Mimo to plon hybryd jest prawie taki sam jak w przypadku oryginalnej rasy.
Po wielu pracach hodowlanych popularność kóz alpejskich znacznie wzrosła. Te zwierzęta są hodowane na całym świecie. W sowieckiej Rosji nie było hodowli jako takiej. Nie tak dawno sprowadzono je do kraju w celu masowej hodowli.
ogólna charakterystyka
Ze względu na podział rasy na dwa podtypy raczej trudno jest uogólnić opis kóz alpejskich. Kolor zwierząt można zmieniać od wszystkich odcieni bieli do czerni. Ciekawe, że nawet wśród takiej odmiany wszyscy przedstawiciele są zwierzętami czystej krwi. To pytanie dotyczy również rozmiaru alpieques.
Zasadniczo przedstawiciele tej rasy mają duży kształt.
Kolor sierści ma 8 rodzajów, wśród nich:
- pstrokacizna;
- giemza;
- dwukolorowa ircha;
- zatoka;
- kozica pospolita;
- kozica przeplatana;
- lekka szyja;
- czarnoszyi.
Sierść zwierząt jest średniej długości. Jest bardzo gładka i błyszcząca. Kozy alpejskie żyjące w zimnych regionach mają krótki podszerstek. Służy jako dodatkowe ogrzewanie dla zwierząt. Zwykle wełna nie jest ścinana, ponieważ nie nadaje się na przędzę.
Kozy skalne są znane ze swojej wdzięcznej sylwetki. Ich kończyny są raczej smukłe, ale jednocześnie mocne. Kopyta kóz górskich są bardzo wrażliwe.
Ciało zwierzęcia jest podłużne, a ogon bardzo krótki i często trudny do zauważenia. Kształt uszu kozłów alpejskich jest wyprostowany. Są ułożone pionowo i mają niewielki rozmiar. Ze względu na kierunek do przodu uszy nie zamarzają w niskich temperaturach. Rasa ta charakteryzuje się dużym wymieniem, jego kształt jest okrągły. Sutki są bardzo dobrze rozwinięte. W procesie doju często używa się specjalnych maszyn.
Samce mają dość duże i masywne rogi. Zwykle są owinięte z powrotem, ale są przedstawiciele tej rasy zwierząt z kwiecistymi lub zakrzywionymi rogami. Ponad połowa samic alpejskich również ma rogi.
Przedstawicieli bez rogów jest znacznie mniej.
Zwierzęta wyróżniają się wysokim poziomem aktywności, praktycznie nie siedzą w bezruchu. Ze względu na taki wigor zwierząt zawsze wyglądają dobrze. Otyłość tych kóz górskich na pewno nie wyprzedzi. Kozy alpejskie żyją w stadach, w których panuje patriarchat. Ta rasa zwierząt wyróżnia się przyjaznością, dzięki czemu dobrze dogadują się z innymi zwierzętami i często są trzymane z nimi w tym samym pomieszczeniu.
Waga zwierząt zależy od ich płci. Dorosłe samice kóz górskich ważą średnio 60 kilogramów. Średnia waga kozy jest nieco większa i wynosi 80 kilogramów.
Zalety i wady
Opierając się na cechach kóz alpejskich, możemy wnioskować o zaletach i wadach rasy. Fakt, że ta skalna rasa kóz jest rozpowszechniona we Francji, może już wiele powiedzieć.
Ta odmiana jest uważana za dość obiecującą wśród innych zwierząt.
- Świetny wygląd. Zwierzęta można bardzo docenić głównie na wystawach, jeśli spełniają wszystkie parametry rasy, którą reprezentują. Warto zauważyć, że kozy alpejskie mogą uzyskać wysoki wynik przy tolerancjach od standardów. Zwykle ocenia się ich estetyczny wygląd.
- Wysoka odporność na niskie temperatury. Zwierzęta zawdzięczają tę zdolność swojemu naturalnemu środowisku. Kozy alpejskie pochodzą z regionu górskiego, co przyczyniło się do ich dobrego umięśnienia. Dzięki temu mogą łatwo przystosować się do podobnych warunków lub do regionów północnych, co jest poza możliwościami wielu innych ras.
- Dobra produkcja mleka. W tym przypadku alpejskie są bardzo korzystne dla gospodarstw. Często te górskie zwierzęta są wykorzystywane do produkcji przemysłowej na dużą skalę. Podczas laktacji zwierzę jest w stanie oddać do 800 litrów. Ze względu na dobrą jakość mleka powstają z niego różne sfermentowane przetwory mleczne.
- Delikatny charakter. Wielu właścicieli twierdzi, że w procesie utrzymania alpejów prawie nigdy nie pojawiają się istotne problemy. Zwierzęta są bardzo elastyczne i nie są złośliwe.
Aby dokonać obiektywnej oceny rasy kóz alpejskich, konieczne jest również uwzględnienie wad zwierząt
- Cena . Wysoki koszt kóz górskich tłumaczy się tym, że ich hodowla nie jest wystarczająco rozwinięta w naszym kraju. Kozy alpejskie nie występują we wszystkich szkółkach.
- Woda dobrej jakości. Ta rasa kozłów górskich jest bardzo wrażliwa na jakość wody. Dlatego rolnicy bardzo uważnie monitorują jego stan.
Wydajność
Wszyscy wiedzą, że mleko kozie ma dość dużą ilość składników odżywczych. Alpejska rasa kóz mlecznych jest uważana za jedną z najbardziej produktywnych na świecie. Średnio koza górska produkuje 800 litrów mleka na laktację.
Wydajność mleczna najbardziej produktywnych zwierząt może osiągnąć 1000 litrów mleka.
Zawartość tłuszczu w produkcie wynosi 3,7 procent, co jest uważane za średnią. Ponadto mleko zawiera normalną ilość białka - 3,2 procent . Jedną z najważniejszych zalet mleka alpiek jest brak zapachu zwierzęcego, dlatego często mylone jest z mlekiem krowim.
Ze względu na to, że ta skalna rasa kóz ma orientację mleczną, znacznie rzadziej mówią o produktywności mięsa. Koszt produktu może różnić się ceną. Ta cecha zależy od wieku zwierzęcia - im starsze, tym droższe. Śmiertelna wydajność młodych alpieków nie przekracza 44 procent. Jedna taka koza może wyprodukować 10 kilogramów mięsa. Jeśli chodzi o dorosłe kozy górskie, produkują więcej mięsa - 20 kilogramów na zwierzę.
Warto przypomnieć, że rolnicy nie mogą czerpać zysków z wełny koziej i nigdzie nie ma jej w sprzedaży, ze względu na swoją specyfikę nie jest ona w ogóle odcięta od zwierzęcia.
Ta rasa kóz górskich charakteryzuje się wysokim poziomem płodności. W jednym miocie jest zwykle co najmniej 3 dzieci.
Subtelności treści
Wiadomo, że przodkowie kóz alpejskich żyli na wyżynach i przystosowali się do wszelkich trudnych warunków bytowych. Te zwierzęta hodowlane mogą przebywać na pastwiskach alpejskich do 6 miesięcy. Jednocześnie sami mogą zdobyć pożywienie w skalistych wąwozach i korzystać z zimnej wody z górskich potoków. Z powodu tak trudnych warunków środowiskowych wydajność jest minimalna.
Wymagania dotyczące pokoju
Praktycznie nie ma istotnych wymagań co do pomieszczeń, w których będą trzymane zwierzęta. Do stworzenia komfortowych warunków bytowych dla zwierząt wystarczy czystość i duża ilość wolnej przestrzeni w pomieszczeniu, czy to w stodole, czy w stajni. Powinieneś także zapewnić niezbędny poziom oświetlenia w pomieszczeniu.
Zaleca się przeznaczenie powierzchni 2,5 metra kwadratowego na jednego alpejskiego. W żadnym wypadku nie wolno dopuścić do zawilgocenia stajni. Może to zaszkodzić już słabym kopytom zwierząt. Kozy mogą tolerować mróz, ale nie wilgoć. Aby tego uniknąć, zaleca się podniesienie podłogi co najmniej 15 centymetrów od poziomu gruntu.
Zaleca się wykonanie podłogi z materiału drewnianego.
Warto powiedzieć, że kozy alpejskie bardzo źle znoszą przeciągi, dlatego w procesie przygotowania stodoły należy poświęcić tej kwestii należytą uwagę. Pozbądź się wszystkich pęknięć w pomieszczeniu. W przeciwnym razie zwierzęta mogą zachorować. Często powoduje to gwałtowny kaszel. Również w takich warunkach zwierzęta mogą dostać zapalenia płuc.
W pomieszczeniach, w których trzymane są kozy, nie jest wymagana izolacja, ale w niektórych przypadkach obora jest osłonięta wełną mineralną. Innym ważnym elementem tworzenia normalnych warunków przetrzymywania jest obecność wentylacji. Aby szopa miała normalną filtrację powietrza, w ścianie powyżej i poniżej powstają dwa lukarny.
Karmienie
Zaleca się używanie pastwiska do karmienia kóz domowych. Należą do nich gałęzie drzew, trawy łąkowe i krzewy. Siano jest kluczowym składnikiem diety Alpieka. Rolnicy często zwracają uwagę, że kozy alpejskie wolą suchą karmę niż soczyste trawy pastwiskowe.
Nie oznacza to wcale, że dieta powinna składać się wyłącznie z produktu priorytetowego dla zwierzęcia, powinna być nasycona.
- do codziennej diety kóz zaleca się dodawanie różnych produktów zbożowych;
- zwierzęta żywią się sianem przez cały rok;
- zimą zaleca się dodawanie skoncentrowanych składników paszowych do pożywienia kóz górskich, wystarczy 200 gramów dziennie;
- rocznie jedna koza potrzebuje co najmniej 55 worków siana, z których każdy ma wagę 50 kg;
- sól dla zwierząt powinna być trzymana na pastwiskach iw stajni;
- aby podnieść odporność, wielu właścicieli podaje alpejom wodę rozcieńczoną dżemem - tę procedurę należy przeprowadzić późną jesienią lub wczesną wiosną.
Picie
Kozy alpejskie są bardzo kapryśne, jeśli chodzi o jakość wody, dlatego podlewanie zwierząt wymaga szczególnej uwagi. Konieczne jest codzienne mycie pojemnika na wodę - zwierzęta nie będą pić z brudnej miski do picia. W takim przypadku detergent nie powinien być agresywny. Aby ułatwić życie zarówno sobie, jak i zwierzętom, rolnicy często instalują poidła smoczkowe.
Pasący się
Wypas jest integralną częścią dnia kozła alpejskiego. Należy znaleźć odpowiednie pastwisko dla zwierząt, musi być zdominowane przez pastwisko suche.
Możesz zaaranżować obszar w pobliżu obory specjalnie dla chodzących zwierząt.
Hodowla
Osoby, które dopiero rozpoczynają hodowlę kóz mlecznych, często zaczynają od alpieków. Dzieje się tak, ponieważ zwierzęta mają dobrą wytrzymałość i nie wymagają specjalnej opieki. Po pierwszym porodzie odchody kóz mogą zawierać od 1 do 4 zdrowych dzieci. Wielu rolników przez długi czas trzyma swoje potomstwo blisko matki. Ale musisz zrozumieć, że przy takiej zawartości ilość mleka znacznie się zmniejszy.
Należy wiedzieć, że rolnicy hodujący kozy alpejskie często kupują je za granicą na własne ryzyko.
Czasami początkujący hodowcy kupują zwierzęta od prywatnych właścicieli. Takie trudności wynikają z faktu, że w Rosji ta branża dopiero zaczyna się rozwijać.
Samice osiągają pełną dojrzałość płciową w wieku 6 miesięcy. Aby rozpocząć hodowlę kóz alpejskich, samica musi ważyć co najmniej 35 kilogramów. Uważa się, że okres od 9 miesięcy do półtora roku jest normalnym wiekiem ciąży kozy alpejskiej. Zwykle krycie odbywa się w okresie polowania i trwa nie dłużej niż tydzień.
Konieczne jest, aby samice kozy alpejskiej nie były otyłe, ponieważ może to prowadzić do niezdrowego potomstwa. Podczas polowania alpaki stają się bardzo niespokojne, a nawet tracą apetyt.
Opcje hodowlane kóz górskich:
- W dużej farmie sztuczna metoda inseminacji alpejskiej jest uważana za dość popularną. Wadą tej opcji jest to, że procedura jest dość długa. Co więcej, jest drogi.
- Skutecznym sposobem hodowli zwierząt jest krycie ręczne. Samica i samiec są trzymane w oddzielnym stanowisku godowym. Przy takim podejściu potomstwo będzie rasowe i czystorasowe.
- Jeśli trzymasz osobniki różnych płci w tym samym boksie, to w takich warunkach możliwa jest opcja swobodnego krycia.
Ciężarne samice niosą potomstwo łącznie przez 5 miesięcy. Aby dokładniej określić ramy czasowe, proces obliczany jest codziennie i może trwać od 145 do 155 dni. Interwencja człowieka w trakcie porodu jest opcjonalna. W ciągu pierwszych 3 miesięcy kozły są kastrowane, jeśli nie są przeznaczone do hodowli. Zwierzęta są odwodnione w ciągu pierwszych 14 dni po urodzeniu.
Samice kozy alpejskiej radzą sobie samodzielnie z całym procesem wykotu. Zaleca się jednak przed porodem umyć wymię koziego ciepłą wodą. Zwykle w jednym jagnięciu może pojawić się 2-4 młode. Aby uruchomić układ odpornościowy, dzieci są karmione siarą natychmiast po porodzie.
Przegląd kóz alpejskich można zobaczyć na poniższym filmie.
