Berberys reprezentuje rodzinę berberysu i może być drzewem lub krzewem. W tłumaczeniu z arabskiego nazwa ta oznacza „w formie muszli”. Roślina ta jest szczególnie powszechna w górzystych obszarach północnych szerokości geograficznych. Rodzaj obejmuje około 170 różnych naturalnych odmian, z których niektóre są z powodzeniem uprawiane przez ogrodników w domu.
Opis
Charakterystyczną cechą berberysu są jego owoce. Występują w postaci jagód, które w niektórych przypadkach są jadalne. Ponadto nie można nie zauważyć wysokiej dekoracyjności tych ciernistych krzewów, więc są one prawdziwym dobrodziejstwem dla projektantów krajobrazu. Szczególnie popularne są wśród nich odmiany karłowate, które są małe i mają umiarkowane tempo wzrostu.
Berberys nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Jest odporny na suszę i mróz. Powielanie również nie jest trudne.
Roślina bardzo dobrze zakorzenia się w nowym miejscu, nie wymaga ciągłego karmienia i leczenia.
Niektórzy nazywają ogród berberysem krzewem cukierków. Na zewnątrz jagody naprawdę wyglądają jak karmelki o tej samej nazwie, produkowane od czasów radzieckich. Niektóre gatunki mają wiecznie zieloną koronę, inne są liściaste lub tylko częściowo liściaste. Liście są ułożone w pęczki. Cienkie gałęzie są usiane kolcami skierowanymi do góry.
Wysokość berberysu może sięgać od 30 centymetrów do 3 metrów. Wysokie osobniki w wieku dorosłym mają rozłożystą koronę w postaci kuli lub kolumny. Rośnie dość szybko i może osiągnąć wiek 40-50 lat.
Jeśli chodzi o kwitnienie, krzewy i drzewa wyglądają szczególnie atrakcyjnie w tym okresie. Proces trwa 2-3 tygodnie, podczas których roślina jest usiana kwiatami w różnych odcieniach. Do września pojawiają się jagody. Są owalne i bordowe, czerwone lub czarne. Jagody mogą pozostawać na gałęziach przez długi czas, nawet zimą, nadając ogrodowi spektakularny wygląd.
Wiele gatunków jest nazywanych przez ekspertów roślinami miodowymi. Na uwagę zasługuje delikatna słodycz i złocisty odcień pysznego i aromatycznego miodu pozyskiwanego z kwiatów berberysu.
Krzewy nie występują na szerokościach geograficznych wiecznej zmarzliny, ale świetnie czują się w północnych regionach. W ogrodach i na działkach uprawiany jest najczęściej w celach kulturowych i dekoracyjnych. Berberys jest bardzo popularny w Europie, na Dalekim Wschodzie, na północy USA, na Krymie i Syberii, a także w Azji Środkowej, Japonii i Chinach. Jest spokojny o skrajne temperatury i jest w stanie znieść nawet silne mrozy lub upały. Jednak niektóre odmiany wymagają izolacji zimą.
Rodzaje i odmiany
W tym rodzaju łączy się około 600 gatunków wszystkich rodzajów roślin. Większość z nich uprawia się w celach dekoracyjnych. Istnieją zarówno okazy ogromne, jak i karłowate.
Gatunki z kolei dzielą się na odmiany. Mogą być jadalne i niejadalne, uprawiane w celach estetycznych lub farmakologicznych. Rozważ najpopularniejsze wśród mieszkańców naszego kraju.
Zwyczajny
Tę odmianę można nazwać główną. Krzewy mogą osiągać wysokość 3 metrów. Kolor gałęzi jest brązowo-szary, wszystkie pokryte są dużymi cierniami. Liście są bardzo cienkie i eliptyczne, z ząbkowanym brzegiem.
Kolor na przedniej stronie jest ciemniejszy niż kolor na tylnej stronie.
Kwiatostany tego gatunku zbierane są w pędzlach o wymiarach około 6 centymetrów. Kwiaty o przeważającym żółtym odcieniu pokrywają krzew przez 2-3 tygodnie, po czym pojawiają się jaskrawoczerwone jagody o długości do 15 milimetrów.
Gatunek ten występuje w wielu odmianach. Różnią się odcieniem liści, na przykład w prawie metrowej wysokości Atropurpurea, są czerwone lub z fioletowym odcieniem. Niektórzy mogą mieć złotą obwódkę. Istnieją również formy bezpestkowe, które są bardzo wygodne do przetwarzania owoców.
Thunberg
Tę odmianę można nazwać najbardziej spektakularną, ma wyraźne walory dekoracyjne. Szczególnie popularne wśród ogrodników są piramidalny berberys, Kórnik, Summer Sunset i Pink Queen. Na przykład ostatnia z wymienionych odmian ma wielokolorowe, wyraźne białe, różowe i szare plamy na fioletowym tle.
Wysokość krzewu wynosi od 50 do 100 centymetrów. Gałęzie są rozłożone poziomo i mają kolor jaskrawoczerwony lub bladożółty. W miarę wzrostu rośliny łodygi stają się brązowe lub nabierają fioletowego odcienia. Długość kolców to około centymetra.
Liście są podłużne lub odwrócone, jajowate. Ich maksymalna długość może wynosić 30 milimetrów. Z przodu są jasnozielone, wewnątrz mają niebieskawy odcień. Jesienią zielenie stają się intensywnie czerwone.
Kwiaty rosną pojedynczo lub w pęczkach. Pąki są żółte wewnątrz i czerwone na zewnątrz. Kwitną do dwóch tygodni, po czym na krzaku powstają koralowoczerwone, jasne jagody o długości 1 centymetra. Dojrzewanie następuje wczesną jesienią, po czym owoce zdobią roślinę przez kilka miesięcy.
Ottawa
Gatunek ten jest dekoracyjny i słusznie można go uznać za najjaśniejszego i najpiękniejszego przedstawiciela rodzaju berberysu. Jest dość wysoki - od 1,5 do 2 metrów. Krzew wygląda trochę jak berberys Thunberga, gdyby nie kolor liści. Mają purpurowy odcień i wyglądają bardziej jak zwykły berberys. Na słońcu blaszki liściowe na ogół mogą wydawać się prawie czarne.
Jesienią liście zaczynają wydzielać szkarłat. Utrzymuje się na roślinie przez długi czas, nawet przed nadejściem chłodów. Berberys Ottawa można uznać za mrozoodporny. Szybko rośnie, a jednocześnie jest bezpretensjonalny w opiece.
Najbardziej znaną odmianę można nazwać Auricoma. Jego wysokość wynosi 2-2,5 metra, a liście mają 15 centymetrów długości. Latem liście mają intensywny czerwony odcień, jesienią stają się prawie pomarańczowe. Czerwono-żółte kwiaty zebrane są w małe grona po 5-6 centymetrów.
Jesienią na roślinie pojawiają się jaskrawoczerwone błyszczące jagody, podobne do cukierków.
Amursky
W naturze gatunek ten można znaleźć na terytoriach Japonii i Chin. W naszym kraju rośnie na Dalekim Wschodzie. Wysokość drzew może wynosić 2-3,5 metra. Posiadają rozłożystą, ale niezbyt gęstą koronę. Pąki są żółte.
Ten typ można nazwać leczniczym. Jego jagody świetnie nadają się do robienia specjalnych nalewek, a także można je jeść. Kora jest używana w wykończeniach mozaikowych.
kanadyjski
Ten krzew ma rozłożystą koronę z gęstymi liśćmi o jasnym kolorze. Może być ciemnofioletowy lub ciemnopurpurowy. Na terenie naszego kraju rośnie głównie na Uralu i Syberii , ale nie można go nazwać rozpowszechnionym. Różni się zwiększoną mrozoodpornością.
Inni
Istnieje ogromna liczba odmian berberysu. Różnią się najczęściej kolorem blaszek liściowych i pąków. Na przykład ogrodnicy nie lekceważą odmian dużych kolczastych, prowincjonalnych, koreańskich i syberyjskich. Ciekawie wyglądają przezroczyste i wielkoowocowe. Popularne są także inne rodzaje berberysu: Beana, Morrison, Juliana.
Funkcje lądowania
Jeśli chodzi o tę procedurę, sadzonki należy sadzić wiosną, po całkowitym rozmrożeniu gleby i przed otwarciem pierwszych pąków. Jeśli to konieczne, można sadzić berberysu jesienią, w czasie masowego opadania liści. Roślina na pniu rośnie dość rzadko.
Jak wspomniano powyżej, berberys nie wymaga opieki . Odpowiedni dla niego półcień lub otwarta przestrzeń na słońcu. Krzew nie boi się przeciągów i silnych wiatrów. Sadzenie go w cieniu nie jest zalecane, ponieważ jasne liście o czerwono-fioletowym odcieniu wyglądają bardzo efektownie dokładnie wtedy, gdy są dobrze oświetlone.
Roślina uwielbia neutralną glebę, ale nie jest to warunek wstępny. Nadmiar kwasu można zneutralizować dodając wapno.
Wzór lądowania jest dość prosty. Przygotowanie rozpoczyna się z wyprzedzeniem, gleba jest nawożona na kilka miesięcy przed zabiegiem, a także bezpośrednio przed nim. Superfosfat, popiół drzewny i wapno gaszone dodawane są do dołka w proporcjach 1: 2: 4. Nie boli też wlewanie próchnicy lub mieszanie ziemi ogrodniczej z kompostem.
Sadząc pojedyncze krzewy, należy je umieścić w odległości 1,5-2 metrów od siebie. Jeśli w przyszłości planowane jest założenie żywopłotu, na 1 metr bieżący umieszcza się 2 krzewy.
Otwory do sadzenia są przygotowywane na 2-3 tygodnie przed imprezą. Powinny mieć wymiary około 40x40 centymetrów i taką samą głębokość. System korzeniowy będzie wygodniejszy, jeśli wylejesz trochę piasku na dno. W przypadku gleby obojętnej lub umiarkowanie kwaśnej należy odmówić dodawania popiołu i wapna.
Roślinę umieszcza się w dołku, przykrywa ziemią i starannie zagęszcza. Następnie konieczne jest podlewanie i mulczowanie kręgu pnia. Możesz użyć humusu lub torfu. Ponadto górna część jest odcinana, aby nad powierzchnią pozostało 3-5 pąków, które są wystarczająco rozwinięte.
Subtelności opieki
Dbanie o berberys nie będzie trudne ani dla doświadczonych ogrodników, ani nawet dla początkujących. Prawie wszystkie gatunki i odmiany wyróżniają się bezpretensjonalną opieką, podczas gdy nie ma różnic w technologii rolniczej. Na przykład podlewanie i nawożenie krzewu ozdobnego Thunberg jest konieczne w taki sam sposób, jak każde drzewo z jagodami, które można wykorzystać do pożywienia. Dlatego rozważymy podstawowe zalecenia, które przydadzą się każdemu, kto będzie uprawiał berberys.
Podlewanie
Podlewanie to poważna postawa w pielęgnacji każdej rośliny. Należy zauważyć, że berberys nie jest higrofilny. Jeśli lato nie jest bardzo gorące, będzie wystarczająco dużo wilgoci, która dostanie się do ziemi podczas opadów. Przy suchej i ciepłej pogodzie wystarczy kilka podlewań w miesiącu. Młode krzewy będą potrzebowały 5-7 litrów wody, natomiast w przypadku osobników dorosłych objętość należy podwoić. Jeśli mówimy o sadzonkach, przed końcem ukorzeniania należy je podlewać raz na 4-7 dni.
Sprawdzenie potrzeby podlewania jest bardzo proste. Aby to zrobić, musisz lekko wykopać ziemię z góry. Jeśli jest suchy, zabieg można wykonać. Nie ma potrzeby podlewania mokrej gleby.
Nawóz
Nawożenie rośliny w pierwszym roku życia jest wymagane tylko podczas sadzenia. Składników odżywczych wystarczy do następnej wiosny.
W nowym sezonie konieczne jest karmienie berberysu nawozami zawierającymi azot . Zabieg wykonywany jest raz na 4 lata. W przypadku, gdy ogrodnik planuje zbierać jagody, po kwitnieniu konieczne będzie rozcieńczenie potasu i fosforu i użycie tej kompozycji do uprawy ziemi.
Eksperci radzą, aby nie rezygnować ze złożonych suplementów. Kemira Universal jest idealna.
Narzędzie rozcieńcza się zgodnie z instrukcją i dodaje do gleby na samym początku lipca.
Przycinanie
Jeśli chodzi o przycinanie, to głównie higieniczne. Podczas imprezy usuwane są chore i wysuszone pędy. Powinieneś także usunąć te, które pomogą zagęścić. W przypadku odmian nisko rosnących wydarzenie jest opcjonalne.
Rośliny ozdobne ścinane są jesienią w wieku 1 roku. Możesz usunąć jedną lub dwie trzecie pędu. W przyszłości przycinanie odbywa się 2 razy w roku: wraz z nadejściem lata i na początku sierpnia. Będzie nie tylko sanitarny, ale także formacyjny.
Przygotowanie do zimy
Młode rośliny należy okryć na zimę, zwłaszcza w regionach o surowym klimacie. Świerkowe gałęzie mogą służyć jako schronienie. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku okazów poniżej 5 lat.
Kiedy krzew osiągnie przyzwoity rozmiar, należy go najpierw związać mocną liną. Następnie wokół rośliny umieszcza się ogrodzenie z metalowej siatki tuż nad rośliną. Suche liście są umieszczane wewnątrz konstrukcji, a na wierzchu owinięte płótnem pokrywającym.
Metody reprodukcji
Berberys można rozmnażać w dowolny sposób. Mówimy o nasionach, sadzonkach, podziale krzewów i warstwach. Każdy ogrodnik może wybrać opcję według własnego uznania. Porozmawiajmy o zaletach i wadach każdej metody.
Przede wszystkim zajmiemy się rozmnażaniem przez sadzonki. W takim przypadku wymagana będzie stała pielęgnacja materiału do sadzenia. Aby uzyskać sadzonki, pędy o długości około 20 centymetrów są wycinane z buszu wraz z nadejściem lata. W ich dolnej części usuwa się liście, a na samo cięcie nakłada się fitohormon. Górne liście należy przeciąć na pół.
Na sadzonki przygotowuje się pojemnik z mieszanką gleby składającą się z torfu, piasku i próchnicy. Trzecią część pnia należy pozostawić nad ziemią, resztę zakopać. Nasadzenia są podlewane i pokryte polietylenem, ale trzeba je codziennie wentylować. Okres pobytu w szklarni wynosi około 2 lata, po czym sadzonki można sadzić na otwartym terenie.
Hodowcy nazywają rozmnażanie warstwami jednym z najprostszych i łatwych sposobów. Silne i mocne pędy, znajdujące się na dnie krzewu, uginają się do ziemi i umieszczane są w specjalnie przygotowanych odwodnionych rowach o głębokości około pół metra. Są bezpiecznie zamocowane, przykryte ziemią i ściółkowane, po czym są podlewane i nawożone na równi z rośliną mateczną. Po roku pędy mają własny system korzeniowy, można je wyciąć i przesadzić w nowe miejsce.
Następnej wiosny roślina jest sadzona na obszarze, na którym będzie stale rosnąć.
Jeśli mówimy o nasionach, warto zauważyć, że mają one doskonałe kiełkowanie. Owoce berberysu należy zebrać, dokładnie umyć i wysuszyć.
Do sadzenia nasion konieczne jest przygotowanie rowków o głębokości do 2 centymetrów na otwartym polu. Odbywa się to na około miesiąc przed pierwszym mrozem. W okresie zimowym łóżko pokryte jest świerkowymi gałęziami. Pędy pojawiające się na wiosnę są przerzedzone, zalecana odległość między nimi powinna wynosić około 5 centymetrów.
Sadzonki będą musiały być pielęgnowane przez całe lato, podlewane i nawożone. Na początku następnego sezonu sadzonki będą musiały być sadzone w stałym miejscu. Należy zauważyć, że młody berberys może znacznie różnić się od rośliny matecznej.
Aby spróbować podzielić krzak, musisz podnieść berberys w wieku do 5 lat. Wiosną, zanim pęcznieją pąki, wykopuje się je, a system korzeniowy przecina. Każda strona musi mieć co najmniej 3-4 pędy. Cięcie jest traktowane węglem drzewnym, po czym nowa roślina jest sadzona na stałym obszarze. Następnie należy go podlać i ściółkować, a także niezbędne nawożenie. Ta metoda jest dobra tylko dla gatunków karłowatych.
Choroby i szkodniki
Z powodu chorób i ataków szkodników berberys często słabnie, zrzuca liście i więdnie. Jeśli mówimy o owadach, szczególnie nieprzyjemne są mszyca berberysu lub berberysu, a także ćma kwiatowa. Mszyce doskonale działają na działanie wody mydlanej. Możesz pozbyć się innych szkodników, spryskując roślinę roztworem chlorofosu.
Berberys choruje dość rzadko, ale czasami nawet na niego wpływa grzyb. Możesz z powodzeniem z tym walczyć.
Mączniak prawdziwy objawia się pojawieniem się białego nalotu na zieleni, owocach i łodygach, który tworzy się ponownie nawet po wytarciu. Muszę powiedzieć, że grzyb jest w stanie doskonale znieść zimę, więc musisz zacząć z nim walczyć jak najwcześniej. Ogrodnicy zalecają traktowanie buszu roztworem 1% koloidalnej siarki.
Szczególnie dotknięte obszary są cięte i spalane, a sekcje są starannie przetwarzane.
Inną uciążliwością jest rdza. Najczęściej występuje na roślinach znajdujących się w pobliżu zbóż. Wizualnie przejawia się za pomocą pomarańczowych plamek na zewnętrznej stronie liści, ale od wewnątrz są wypukłe. Z biegiem czasu choroba postępuje, powodując wysychanie i odpadanie liści. Aby pozbyć się problemu, będziesz musiał trzykrotnie potraktować krzak roztworem koloidalnej siarki lub płynu Bordeaux. Pierwsza jest wykonywana, gdy wszystkie nerki są otwarte, druga i trzecia co 3 tygodnie.
Jeśli mówimy o plamistości, zgodnie z nazwą pojawia się ona w plamkach o różnych kształtach, które psują wygląd krzewu. Do obróbki wymagana jest obróbka rośliny roztworem tlenochlorku miedzi. Zabieg przeprowadza się przed i po kwitnieniu.
Podczas więdnięcia liście zaczynają wysychać z jednej strony, stopniowo rozszerzając granice. Atak musi zostać zauważony w odpowiednim czasie, aby w odpowiednim czasie pozbyć się zainfekowanych łodyg. Leczenie roztworem płynu Bordeaux lub tlenochlorku miedzi nie będzie przeszkadzać. Środki te mogą być również stosowane jako środki zapobiegawcze.
Bakterioza wyraża się w pojawieniu się pęknięć i guzów na krzaku. Rozprzestrzenianiu się choroby można zapobiec, usuwając dotknięte obszary, jeśli znajdują się na górze. Jednak w przypadku, gdy choroba zacznie się od dołu, niezmiennie obejmie cały krzew. Wszystkie chore gałęzie są również odcinane, a następnie berberys jest traktowany kompozycją o wysokiej zawartości miedzi.
Użyj w projektowaniu krajobrazu
Muszę powiedzieć, że berberys wygląda bardzo korzystnie w krajobrazie. Można go sadzić na wsi lub na terenach podmiejskich. Kolor liści i pni może mieć różne kombinacje. Korona wygląda spektakularnie, roślina może rosnąć nawet w miejskich rabatach w odpowiednich kompozycjach.
Dekoracyjne właściwości tej rośliny prezentowane są o każdej porze roku. Nawet zimą jasne, cukierkowe owoce będą dobrze wyglądać na białym śniegu. Kolczasty krzew dobrze komponuje się z iglakami, wyróżniając się na ich tle. Ze względu na dużą różnorodność kolorów berberys wygląda świetnie jako nasadzenie pojedyncze, a przy sadzeniu grupowym może zająć centralne miejsce. Żywopłoty mogą pochodzić z jednej odmiany roślin lub z różnych.
Pięknie będą się przeplatać, krzyżując wielobarwne korony.
Berberys nadaje się również do podświetlania ścieżek ogrodowych. Można im nadać jasny akcent, sadząc rośliny karłowate z koroną w kształcie kuli w pobliżu granicy. Możesz go stworzyć zarówno kontaktując się ze specjalistami, jak i samodzielnie. Krzew ten może stać się prawdziwą ozdobą ogrodu, przyciągając uwagę i zachwycając gości.
Aby uzyskać więcej informacji na temat berberysu, zobacz następny film.
