Koza to zwierzę z gatunku parzystokopytnych, należące do rodzaju kozłów górskich i rodziny krasnoludków. Używany jako zwierzę domowe od tysięcy lat. Ma wyraźne cechy, które odróżniają go od innych zwierząt domowych pod względem wielu kryteriów. W warunkach udomowionych zwierzęta te rzadko wykorzystują zdolności widzenia zgodnie z ich przeznaczeniem, co prowadzi do zwyrodnienia niektórych naturalnych instynktów właściwych zwierzętom, gdy się pojawiają.
Struktura oka
Kozy, podobnie jak inne zwierzęta, są wyposażone w organ analizy wizualnej. Jest to system narządów połączonych w jeden łańcuch, który pozwala kozie żyć i pomyślnie funkcjonować w znajomym środowisku. Ten system zawiera ważne składniki biologiczne.
- Powieka. Chroni gałkę oczną przed wpływami środowiska zewnętrznego i uczestniczy w procesie terminowego nawilżania powierzchni twardówki.
- Nerw wzrokowy. Przekazuje informacje otrzymane przez oko do odpowiednich części mózgu.
- Oddziały mózgu. Są odpowiedzialni za przetwarzanie otrzymanych informacji, przekształcanie ich w impulsy elektryczne i wysyłanie do tych obszarów mózgu, które są odpowiedzialne za inne układy ciała.
- Tkanka mięśniowo-szkieletowa . Weź udział w procesach warunkujących stabilne utrzymanie gałki ocznej w prawidłowej pozycji i kontrolę jej ruchu.
- Rama kostna. Chroni i krępuje mięśnie oczu przy zachowaniu ich warunków pracy.
- Gałka oczna.
Struktura gałki ocznej
Ten element układu wzrokowego ma budowę podobną do budowy podobnych organów u innych zwierząt. Podstawą, która tworzy kształt jabłka, jest otoczka białkowa: twardówka. Jest ściśle powiązany z tkanką mięśniową, która otacza jamę oka i kontroluje ruch gałki ocznej. Pod nim znajduje się układ naczyniowy, który zapewnia gałce ocznej wszystkie niezbędne elementy życia.
Nerw wzrokowy znajduje się tuż pod układem naczyniowym. Swoją siecią żył otacza wewnętrzną powierzchnię oka, całkowicie przykrywa ciało szkliste i tworzy siatkówkę. W strukturze siatkówki występuje tzw. Plamka żółta. Wraz z martwym polem znajdującym się w miejscu wejścia nerwu wzrokowego do gałki ocznej uczestniczy w przetwarzaniu i transmisji wiązki światła odbitego od obiektu obserwacji.
Ciało szkliste jest wewnętrzną podstawą gałki ocznej i stanowi jej większość. Światło przez nią przechodzi, wpadając do oka przez przednią część. Zewnętrzna część oka składa się z kilku elementów:
- soczewka, do której podłączone są zakończenia nerwowe;
- komora przednia;
- tylna kamera;
- rzęskowe ciało.
Przednią komorę przykrywa tęczówka, którą chroni rogówka.
Wewnętrzna budowa oczu kozy praktycznie nie różni się od budowy narządu wzroku innych ssaków, a nawet ludzkiego oka.
Jego główną cechą wyróżniającą jest specyficzny kształt źrenicy oraz system kontroli mięśni, który zmienia stopień jej otwarcia na promienie świetlne.
Dlaczego mają prostokątne źrenice?
Ta forma źrenic wynika z charakterystycznych cech siedliska tych zwierząt. Do momentu udomowienia żyli i żyli w takich samych warunkach jak obecni przedstawiciele dzikich zwierząt z rodzaju kozłów górskich i rodziny krasnoludków. Należą do nich antylopy, sarny, dzikie kozy, wycieczki i inni przedstawiciele dzikiej fauny.
Taki kształt źrenicy daje kozom przewagę w widzeniu terenu. Jeśli zwykły - okrągły - kształt źrenicy umożliwia oglądanie pod kątem 170-180 ° bez obracania głowy, prostokątny kształt zwiększa kąt widzenia do 340 °.
Kozy to zwierzęta stadne, które wymagają stałego żywienia. Aby zaspokoić tę potrzebę, muszą paść się prawie w sposób ciągły. Ten proces karmienia odbywa się głównie na płaskich powierzchniach pastwisk.
Prostokątny kształt źrenicy umożliwia tym zwierzętom oglądanie otoczenia bez przerywania procesu zjadania roślinności. Dzięki takiej budowie elementu narządu wzroku kozy mogą oglądać większy procent terytorium przed sobą i oceniać środowisko pod kątem występowania zagrożeń ze strony drapieżników i innych mieszkańców tego obszaru.
Źrenica oka kozy może mieć różną wielkość w zależności od środowiska i ilości światła, które do niej pada. W ciągu dnia, w obecności jasnego promieniowania słonecznego, źrenica zwęża się do cienkiej linii, ponieważ nie ma potrzeby zwiększania wrażliwości wzroku. W nocy lub przy niewielkiej ilości promieni świetlnych padających na powierzchnię źrenicy może się kilkakrotnie zwiększyć.
W najbardziej rozwiniętym stanie przybiera kwadratowy kształt, co zapewnia zwiększenie pola powierzchni wrażliwej części oka. Chociaż kozy nie są zwierzętami nocnymi, taka budowa źrenicy oka daje im możliwość dobrego poruszania się w kosmosie nawet w nocy, a na wolności w porę dostrzeżenia zbliżającego się drapieżnika lub innego niebezpieczeństwa.
Zdolność źrenicy kozy do zmiany kształtu wynika z obecności specjalnych mięśni oka. Kontrolują wielkość powierzchni wystawionej na działanie promieni świetlnych. Kiedy się kurczą, redukują ten obszar do cienkiej linii, a kiedy się rozluźniają, otwierają więcej przestrzeni. Sam uczeń pozostaje taki sam, jak był pierwotnie.
Dodatkowym czynnikiem zapewniającym szerokie widzenie właściwe kozom jest umiejscowienie oczu na głowie zwierzęcia. Gałki oczne znajdują się z przodu głowy, w średnim położeniu między bocznymi częściami czaszki a przednią.
Dzięki takiemu umiejscowieniu, jak również poziomemu kształtowi źrenicy, kozy mogą widzieć i kontrolować boczne pola widzenia w tym samym czasie, co przednie.
Plusy i minusy
Niezwykłe właściwości oczu kozy nadają mu zdolności wzrokowe, naznaczone szeregiem pozytywnych czynników. Jednocześnie nie wyklucza się obecności i wad towarzyszących tej strukturze narządów wzroku. Wyraźną zaletą oka koziego jest wysoki stopień widzenia, które zapewnia.
Na wolności zwierzęta te wykorzystują wzrok dla bezpieczeństwa.
Specyfika ciała kóz nakazuje im spędzać większość dnia na pastwisku. Dzięki szerokiemu widokowi zwierzę może kontrolować horyzont bez odrywania głowy od obszaru, na którym rośnie pokarm.
W przypadku niebezpiecznej sytuacji, np. Zbliżenia się drapieżnika, widząca ją koza może dać sygnał alarmowy innym członkom stada i podjąć działania niezbędne do ratowania siebie i swojego potomstwa. Dobry wzrok pomaga kozom i innym zwierzętom tego rodzaju przetrwać w ekstremalnych warunkach, a także w utrzymaniu i zwiększaniu populacji.
Obserwacja zachowania kóz i ich reakcji na pojawienie się czynników niebezpiecznych w pobliżu pastwiska pozwoliła na zidentyfikowanie niektórych nieodłącznych wad ich narządu wzroku. Szeroki kąt widzenia nie oznacza widzenia przestrzennego.
Kozom trudno jest określić parametry wielkości obiektów i odległości do nich. Oczywiście z powodu tej wady są bardzo nieśmiali i wolą opuścić strefę zagrożenia, zanim jego stopień stanie się oczywisty. Biorąc pod uwagę specyfikę warunków życia tych zwierząt, możemy stwierdzić, że widzenie jest ważnym składnikiem sukcesu ich przetrwania, zarówno na wolności, jak iw domu.
Choroby
Obecność choroby oczu u kozy radykalnie zmniejsza szanse jej udanej interakcji z innymi osobnikami w stadzie i prowadzi do jej nieuchronnej śmierci. Zadaniem osoby utrzymującej określoną populację kóz jest zapewnienie im jak najlepszych warunków przetrzymywania, ochrony i zapewnienia terminowej opieki medycznej. Jeśli koza jest trzymana w domu, kontrola chorób oczu jest niezwykle ważna. Od tego może zależeć ogólny stan fizyczny, jakość mleczności, zdrowie potomstwa, a nawet życie zwierzęcia.
Choroba gałek ocznych może być bezpośrednią konsekwencją choroby narządu wewnętrznego lub jednego z biologicznych układów organizmu. W takim przypadku choroba i jej stadium mogą wpływać na stan oczu kozy. Czasami nazwę choroby można określić na podstawie stanu oczu. Na przykład pożółkła twardówka może być oznaką choroby wątroby lub pęcherzyka żółciowego.
Obecność zaczerwienienia i sieci naczyniowej na białkach oczu może wynikać z rozwoju wewnętrznego zapalenia jednej lub drugiej części ciała.
Najczęstszą chorobą oczu u kóz jest zapalenie spojówek. Towarzyszy mu zaczerwienienie, stan zapalny, obfite łzawienie. Może to być spowodowane wpływem zarówno czynników zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Do zewnętrznych negatywnych czynników należą:
- mechaniczne uszkodzenie zewnętrznej części oka;
- wnikanie ciał obcych na błonę śluzową;
- wpływ przeciągu, zimnego powietrza;
- obecność szkodliwych mikroorganizmów i różnych infekcji.
Do czynników wewnętrznych przyczyniających się do rozwoju zapalenia spojówek należy obecność chorób wirusowych, które rozprzestrzeniają się po organizmie zwierzęcia poprzez układ krążenia. Oczy są bardziej wirusowe niż inne narządy. Jeśli u kozy występują oznaki jakiejkolwiek choroby oczu, warto podjąć natychmiastowe działania w celu wyeliminowania nie tylko objawów, ale także pierwotnych przyczyn.
Aby zapobiec rozwojowi chorób narządów wewnętrznych, które wskazywały na oznaki ich obecności w postaci zapalenia oka, należy zastosować leczenie farmakologiczne. Do jego realizacji stosuje się antybiotyki opracowane specjalnie dla zwierząt. Możesz je kupić w aptece weterynaryjnej lub przychodni weterynaryjnej. Lek jest dostarczany wraz z jedzeniem lub wodą, które konsumuje koza.
Inne metody dostarczania leku do wnętrza zwierzęcia nie są wystarczająco skuteczne ze względu na specyficzny niespokojny charakter zwierzęcia.
W przypadku wykrycia choroby, która dotyczy bezpośrednio narządu oka, stosuje się zabiegi zewnętrzne: okłady, maści, krople, proszki . Fundusze te zapewniają również wyspecjalizowane placówki medyczne.
Jednak środki ludowe mogą być również używane zgodnie z ich możliwościami.
Kompres do herbaty
Wacik zwilża się mocną zaparzoną herbatą, schładza do temperatury pokojowej, lekko wyciska i krótko nakłada na bolące oko. Nie zaleca się długotrwałego przebywania tamponu na oku zwierzęcia, może to powodować podrażnienia.
Do realizacji tej metody leczenia ważne jest, aby używać tylko luźnej herbaty liściastej, a nie torebek z herbatą, ponieważ ta ostatnia zawiera dużą ilość barwników. Jeśli te zanieczyszczenia nie szkodzą oku zwierzęcia, nie należy oczekiwać od nich żadnych korzyści.
Metoda naturalna
Kozy to bardzo inteligentne zwierzęta. Ich program DNA obejmuje wiedzę o tym, jak leczyć się, jedząc określone zioła lecznicze. Aby powstrzymać objawy i przyczyny choroby, możesz wypuścić zwierzę na pastwisko. Pożądane jest, aby znajdował się na łące ziołowej. Ta metoda może być stosowana tylko w sezonie wiosenno-letnim. W tym okresie rośnie wiele ziół, które mogą mieć leczniczy wpływ na organizm zwierzęcia.
Ponieważ kozy są zwierzętami stadnymi, ważne jest, aby wykluczyć przenoszenie choroby na inne osoby. Aby to zrobić, warto odizolować chore zwierzę, a leczenie i karmienie należy przeprowadzić osobno lub w innym czasie, który nie pokrywa się z czasem karmienia innych kóz. W okresie choroby nie zaleca się spożywania mleka zwierzęcego w postaci surowej, chociaż w takim stanie zachowuje ono maksymalną ilość użytecznych mikroelementów.
Jeśli choroba rozprzestrzeniła się przez układ krążenia kozy, będzie obecna w mleku.
Zobacz poniżej, jak dbać o swoje kozy.
