Dipladenia, czyli Mandeville, bardzo często porównywana jest do innych roślin - nazywana jest np. Różą boliwijską, jaśminem chilijskim czy brazylijskim, balsamem brazylijskim. Jeśli ogrodnictwo nie jest Ci obce, prawdopodobnie rozumiesz, że każdy z tych kwiatów w oryginale może stać się wspaniałą ozdobą ogrodu, ale tutaj - wszystko to razem w jednej butelce!
Między innymi dyplomacji nie można uznać za zbyt popularną w naszym kraju, a oryginalność można uznać za bonus przy wyborze kultury do przydomowego ogrodu.
Opis
Mandeville, jak to się właściwie nazywa po łacinie, to cały rodzaj rodziny kutrovów. Rodzaj obejmuje około 120-190 gatunków roślin, zarówno jednorocznych, jak i wieloletnich, wszystkie kwitnące i koniecznie pnące - mówiąc prosto, winorośl. W ostatnich dziesięcioleciach różne liany stają się coraz bardziej popularnymi roślinami ozdobnymi ze względu na ich piękne kwitnienie, ale diplodezja za swój kwiat otrzymała nawet dumny tytuł „królowej liany domowej”. Jednym z powodów takiej definicji jest bardzo długi czas kwitnienia, który trwa prawie przez cały rok, z wyjątkiem miesięcy zimowych.
Tradycyjnym siedliskiem gatunków z tego rodzaju jest Ameryka Środkowa i Południowa - jest to zrozumiałe nawet po tych wszystkich poetyckich nazwach odnoszących się do danego kraju. Oczywiście nie wszystkie dziko rosnące gatunki są gotowe do migracji do ogrodu lub na teren, ale niektóre gatunki i odmiany z nich pochodzące mają naprawdę niezwykły efekt dekoracyjny.
Należy zauważyć, że ta ampeliczna roślina jest dość kapryśna, jednak nawet ta cecha nie powstrzymuje hodowców kwiatów domowych, którym brakuje jasnych odcieni w naszej szarości.
Mandeville to jedna z niewielu roślin nazwanych imieniem człowieka, ale nie naukowca. Jej nazwa została nadana na cześć Henry'ego Mandeville'a, angielskiego dyplomaty, który w wolnym czasie lubił ogrodnictwo, a podczas swojej służby w Argentynie zrobił wiele, aby spopularyzować tę roślinę jako kulturę ogrodniczą. Inna nazwa - dipladenia - jest pochodzenia greckiego i wskazuje na anatomiczne cechy winorośli, ponieważ jest tłumaczona jako „ta z podwójnymi gruczołami”.
Odmiany
Pomimo znacznej różnorodności dzikich gatunków Mandeville nie wszystkie nadają się do sztucznej hodowli. Jednak nawet spośród dostępnych opcji możesz wybierać przez długi czas, dlatego rozważymy najpopularniejsze odmiany dyplomu w ogrodnictwie.
Dipladenia brilliant ma bardzo piękną kombinację kolorów: na zewnątrz jej kwiat jest pomalowany na jasnoróżowy odcień, ale wewnątrz jest mlecznobiały. Takie kwiaty są dość duże, ich średnica może dochodzić do 10 cm, z bujnymi kwiatami po 6 na kwiatostan. Takie zwierzę może dorastać do 4-5 metrów wysokości, podczas gdy wraz ze wzrostem łodygi liczba spiczastych liści w kształcie serca stopniowo maleje.
Ta kultura znalazła się w ogrodach przydomowych jako roślina ampelous.
Uważa się, że boliwijska dyplomacja jest najpowszechniejszą wśród udomowionych gatunków Mandeville. Jeśli kiedykolwiek widziałeś taką roślinę, z pewnością rozpoznasz ją w przyszłości dzięki dobrze widocznym wydłużonym pędom, usianym bogatymi zielonymi liśćmi w kształcie jajka o średnicy 5-8 cm. Kwiat tego gatunku jest przeważnie biały, tylko gardło różni się odcieniem - jest żółty. Liana boliwijska kwitnie w skupiskach po 3-4 kwiaty, każdy z nich jest stosunkowo mały - zwykle nie przekracza 5 cm średnicy.
Dipladenia, doskonała pod względem odcieni kwitnienia, radykalnie różni się od dwóch już opisanych gatunków, ponieważ biały kolor nie jest tutaj w ogóle reprezentowany, ale czerwono-różowa korona zamienia się w czerwone płatki. Dla tej rośliny na ogół charakterystyczna jest pewna miłość do czerwonych odcieni, ponieważ nawet łodygi mają taki odcień, a tylko zaokrąglone liście o długości do 4 cm pozostały zwykłym bogatym zielonym kolorem.
Nie bez powodu ten Mandeville został nazwany znakomitym - ma dość piękne i duże kwiaty do 7 cm średnicy z rurką do 5 cm długości, więc nie rosną osobno, ale są zbierane w dużych pędzlach po 8 sztuk każdy.
Diplodenia Sandera to kolejna odmiana tej winorośli, która przyciąga ogrodników niezwykłą kombinacją odcieni: płatki są pomalowane na delikatny, ale jasny róż, a na tle wyróżnia się żółta szyjka. Średnica każdego kwiatu może wynosić do 7 cm, jeden kwiatostan zwykle zawiera 3-5 kwiatów. Taki Mandeville charakteryzuje się niezwykle szybkim wzrostem; można go rozpoznać nie tylko po kwitnieniu, ale także po skórzastych, owalnych liściach o ostrości do 5 centymetrów lub więcej długości.
Luźna dipladenia to jedna z najbardziej wymagających liany, ponieważ roślina ta charakteryzuje się silnymi bocznymi rozgałęzieniami. Normalna długość tej mandeville wynosi 5 m, ponadto jest ona gęsto pokryta szmaragdowymi liśćmi o długości do 10 cm Każdy kwiat takiej winorośli ma podkreślony biały kolor. Nie sposób nie podkreślić blasku kwitnienia luźnej diplogenia - przy średnicy kwiatu 9 cm w każdym kwiatostanie jest zwykle od 5 do 10.
Z tych dzikich gatunków przez dziesięciolecia pracy hodowców wyhodowano wiele sztucznych odmian, które różnią się właściwościami niespotykanymi w naturze. Na przykład niektóre odmiany kwitną w odcieniach żółci, złota lub wiśni, mają dobrze wyczuwalny przyjemny zapach lub ich kwiaty mają grubą, wełnistą powłokę. Początkujący ogrodnik powinien zwrócić uwagę na takie odmiany jak „Allamand”, „Red Hood”, „Cosmos Rose”, „San Parasol Crimson”, „Cosmos White”, „Scarlet Pimpernell”, „Classic Red”, „Fair Lady” , „Yellow”, „Laksa”, „Summer Snow” i „Pink Parfait”.
7 zdjęć Warunki zatrzymania
Mandeville to gość z odległych krain, gdzie warunki bardzo odbiegają nie tylko od naszej ulicy, ale także od typowego mieszkania. Z jednej strony tej winorośli, jak każdej innej, nie można przypisać najbardziej kapryśnym roślinom, ale z drugiej jest to bardzo nietypowe dla naszego regionu, dlatego kwiaciarnia będzie musiała dokładnie przemyśleć, jak stworzyć dla niej odpowiednie warunki. W rzeczywistości zadanie to nie ma szczególnych trudności, ale bardzo ważne jest przestrzeganie wszystkich zaleceń w ścisłej zgodności z instrukcjami, w przeciwnym razie nie powinieneś być zaskoczony, jeśli roślina rozczaruje ogrodnika jego oczekiwaniami.
Zwróć uwagę, że niektóre warunki utrzymania dyplomacji są specyficzne dla liany - na przykład roślina potrzebuje wsparcia.
Wysokość takiej, zgodnie z zaleceniami ekspertów, powinna być półtora raza większa niż „wzrost” dorosłej rośliny - to daje Mandeville'owi możliwość dojścia w każdym wieku.
Temperatura i wilgotność
Wbrew przekonaniom wielu naszych rodaków, w wilgotnych lasach równikowych, gdzie na wolności rozwija się życie dyplomatyczne, nie jest bardzo gorąco. Okazuje się, że większość ludzi boi się, że Mandeville zamarznie zimą, ale nasze duszne lato tak naprawdę stanowi dla niej znacznie większe ryzyko. Nie może być mowy o uprawianiu tej liany na ulicy przez cały rok w naszym kraju, ale ten tropikalny gość będzie nawet zimą za dużo niż normalna temperatura pokojowa.
Powszechnie przyjmuje się, że w okresie wegetacji najlepszy zakres temperatur dla Mandeville to tylko 18-26 stopni Celsjusza. W rzeczywistości niewielkie przekroczenie wskazanych wartości nie stanie się katastrofą - wręcz przeciwnie, kwiaty mogą stać się jaśniejsze od obfitości ciepła.
Jednocześnie niedopuszczalne jest opuszczanie zakładu w niewentylowanym pomieszczeniu - dostęp do świeżego powietrza musi być stały, pomieszczenie musi być regularnie wentylowane, ale należy unikać przeciągów.
Pod koniec jesieni i zimą diplodemy ma okres uśpienia - nie jest on zbyt wyraźny, ale istnieje. Na tym etapie liana wymaga pewnego chłodzenia, w przeciwnym razie z powodu całorocznego aktywnego wzrostu po prostu zubożymy roślinę. Pewnym problemem może być sama zima, ponieważ optymalna temperatura dla Mandeville na tym etapie to tylko +12,16 stopni, czyli chłodno jak na salon. Jeśli jest taka możliwość, warto na zimowe miesiące przenieść donicę w stosunkowo chłodne miejsce - np. Zabrać ją na taras lub wysłać na ocieploną loggię.
Nie bez powodu lasy równikowe nazywane są wilgotnymi: lokalna wilgotność może sięgać 90%, a wielu naszych rodaków nigdy nie spotkało się z takimi warunkami. Stworzenie takich warunków w naszym klimacie nie jest takie łatwe, a przebywanie w nich będzie dla wielu niewygodne, dlatego Mandeville często jest trzymany za szkłem, w specjalnej gablocie. Alternatywnie można w dowolny sposób zwiększyć wilgotność w pomieszczeniu - np. Postawić pojemnik z dyplomem na palecie z kamykami lub kupić specjalną fontannę, w skrajnych przypadkach przynajmniej po prostu zamontować gdzieś w pobliżu szeroko otwarty zbiornik z wodą.
Oświetlenie i lokalizacja
Mandeville to mieszkanka dżungli, która w naturalnych warunkach splatuje warkocze leśne i całe życie spędza w ich cieniu. Jednocześnie region jego tradycyjnego wzrostu wyróżnia się słonecznym klimatem, dlatego po prostu nie istnieje w naszym rozumieniu naprawdę gęsty cień. To jest podstawa wymagań winorośli do oświetlenia: z jednej strony powinien być dość jasny, z drugiej musi być rozproszony.
Najlepszym miejscem na doniczkę z winoroślą byłaby przestrzeń w pobliżu okien od wschodu i zachodu - jest dużo światła słonecznego, ale bezpośrednie promienie nie wpadają do pomieszczenia w środku dnia. Jeszcze więcej światła jest po południowej stronie świata - do tego stopnia, że może się nawet okazać przesadne, bo eksperci przyznają, że w tej części domu uprawia się Mandeville, ale po obiedzie radzą zacieniać roślinę przynajmniej tiulem.
Strona północna zwykle nie nadaje się do uprawy winorośli - jest za mało słońca, co negatywnie wpłynie na jasność kwitnienia.
Biorąc pod uwagę, że Mandeville bardzo lubi świeże powietrze, w okresie letnim dopuszczalne jest zabranie donicy ze sobą na stosunkowo otwarte przestrzenie - na balkon lub do ogrodu. Jednocześnie musisz stale pamiętać, że liana nie toleruje dobrze przeciągów, dlatego musisz znaleźć kąt, do którego nie docierają silne podmuchy wiatru. Najlepiej byłoby, gdyby na donicę od razu przeznaczyły się co najmniej dwa miejsca: jedno letnie i jedno zimowe, na warunkach odpowiadających opisanym powyżej.
Jak dbać?
Dbanie o dyplom w domu nie jest tak trudne, jak wymaga stałej uwagi na roślinę, przestrzegania określonego harmonogramu i stałej obecności w mieszkaniu.
Właściwa uprawa na terytorium Rosji zwykle nie pozwala na sadzenie na otwartym terenie, ale nawet w warunkach wewnętrznych, jak widzieliśmy, temperatura nie zawsze będzie odpowiadać wymaganym wskaźnikom. Ze względu na to, że Mandeville zwija się, jest uprawiana jako typowa roślina ampeliczna, zawieszona w doniczce i pozostawiona do opadnięcia. Gość tropikalny wyróżnia się dość szybkim wzrostem, dlatego od czasu do czasu należy go przesadzić do nowego naczynia, które da więcej miejsca na korzenie niż poprzednie.
Niezwykle w przypadku roślin dorosłych przesadzanie może być traumatyczne, dlatego w ogóle nie są przeszczepiane - zamiast tego okresowo zmienia się na nie wierzchnią warstwę gleby.
Podlewanie
Jak wiele roślin południowych, diplodezja uwielbia wilgoć, ale nie ma określonego czasu na jej podlewanie - wszystko zależy od tego, jak szybko wysycha gleba. Potrzeba kolejnej sesji nawadniającej pojawia się zwykle, gdy wierzchnia warstwa gleby wyschnie na głębokość około 1-1,5 cm, co w aktywnym sezonie wegetacyjnym oznacza zwykle podlewanie dwa lub trzy razy w tygodniu, ale w szczycie letnich warunków może być konieczne zwiększenie nawadniania do dwóch razy dziennie. Już we wrześniu intensywność podlewania można znacznie zmniejszyć, ale należy uważać, aby nie sprowokować braku wilgoci - może to spowodować utratę liści przez Mandeville.
Nawadnianie odbywa się tylko ciepłą wodą, w przeciwnym razie istnieje ryzyko przeziębienia rośliny. Ponadto obecność cząstek wapna w wilgoci jest również dużym problemem dla liany, dlatego woda jest wstępnie osadzona lub przefiltrowana. Dipladenia wymaga raczej kwaśnej gleby, więc raz w miesiącu do wody dodaje się trochę kwasu cytrynowego w celu nawadniania.
Jak wspomniano powyżej, wysoka wilgotność powietrza jest ważna podczas dyplodowania, więc przyda się tacka nawilżająca. Wystarczy zainstalować doniczkę z kwiatkiem na palecie wypełnionej ekspandowaną gliną lub kamykami. Taki drenaż jest wypełniony warstwą wody, ale nie jest nią zalewany - górna granica wilgoci nie powinna sięgać dna garnka.
Aby poprawić kondycję rośliny, należy ją codziennie spryskiwać ciepłą wodą. Ta procedura jest wysoce niepożądana, aby ją ignorować w okresie pączkowania i kwitnienia, kiedy zapotrzebowanie Mandeville na wilgoć jest szczególnie wysokie.
Top dressing
Bez nawozów ta winorośl nie podoba się również hodowcom - rośnie zbyt wolno lub kwitnie słabo i słabo. Przygotuj się na to, że podwójne widzenie będzie musiało być karmione często i dość obficie, a przerwa jest robiona tylko na zimę, kiedy winorośl odpoczywa.
Wraz z przebudzeniem się rośliny wczesną wiosną należy aktywnie aplikować do gleby nawozy azotowe , aby umożliwić szybki wzrost zielonej masy. Bez intensywnej fotosyntezy, która wymaga obfitości liści, Mandeville nie będzie rosnąć szybko ani jasno kwitnąć. Jednak w momencie, gdy liana wchodzi w fazę pączkowania, nie można już marnować siły rośliny na nowe liście, dlatego główny nacisk w opatrunku przesuwa się w kierunku potasu i fosforu.
Ogólnie sezon nawozowy trwa od marca do sierpnia, nawożenie kończy się, gdy większość kwiatów już wyblakła - wtedy Mandeville zostaje sam.
Przez wszystkie te miesiące opatrunki należy stosować co tydzień, dodając je w postaci płynnej.
Przycinanie i rekwizyty
Dipladenia to jedna z najszybciej rosnących roślin domowych, dlatego zaleca się jej regularne przycinanie, w przeciwnym razie dom wkrótce stanie się nie twój, ale jej. Nie ma potrzeby oszczędzać objętości, ponieważ Mandeville nadal nie będzie tworzył kwiatów na zeszłorocznych pędach, więc można je usunąć bez obaw.
Zazwyczaj przycinanie odbywa się jesienią, po zakończeniu kwitnienia. Jeśli pęd nie ma widelców, pozostaje z niego tylko jedna trzecia długości, czasami połowa, a nawet dwie trzecie ich pierwotnego rozmiaru pozostaje dla małych gałęzi. Dzięki przycinaniu roślina zyskuje możliwość pełnego odpoczynku zimą, a już w przyszłym roku z łatwością przywróci swoje ubiegłoroczne rozmiary.
Zwróć uwagę, że aby nowe pędy prawidłowo rosły, Mandeville potrzebuje pionowych i poziomych podpór, na których może się zwijać. Konieczne jest wcześniejsze przewidzenie takiego projektu. Nawet jeśli hodujesz lianę jako ampeliczną roślinę rosnącą od góry do dołu, pamiętaj, że znaczna długość pędów oznacza ich zauważalną wagę.
Bez dodatkowego wsparcia masa zielonej masy może ostatecznie rozpaść się pod własnym ciężarem, co z pewnością nie przyniesie korzyści dla wzrostu i kwitnienia.
Reprodukcja
Mandeville możesz kupić w specjalnym sklepie już jako dorosły, wtedy nie musisz zawracać sobie głowy jego uprawą - zamiast tego otrzymasz gotowy, piękny kwiatek, który od razu zacznie zachwycać nowego właściciela swoim urokiem. Inną kwestią jest to, że taki zakup zwykle wiąże się z dużą inwestycją pieniędzy, dlatego większości ogrodników łatwiej jest samodzielnie rozmnożyć winorośl. Odbywa się to na dwa główne sposoby, z których każdy zostanie szczegółowo omówiony.
Sadzonki
Jeśli masz już co najmniej jednego dorosłego Mandeville'a, najłatwiejszym sposobem rozmnażania są sadzonki. Cięcie sadzonek można przeprowadzić w przybliżeniu od kwietnia do lipca, a wiosną wybiera się wierzchołki młodych pędów, a latem zrobią to już zdrewniałe. Należy pamiętać, że sok z diplodenii jest trujący, dlatego aby nie dostał się na błony śluzowe i skórę, należy przynajmniej pracować w rękawiczkach i postępować ostrożnie.
Aby ukorzenić łodygę, należy ją pogłębić do dolnych liści w zwilżonej mieszaninie torfu i piasku, do której czasami dodaje się również niewielką ilość torfowca. Podobnie jak w przypadku wielu innych winorośli, do ukorzenienia potrzebne są warunki szklarniowe, ponieważ naczynie jest pokryte szkłem lub innym przezroczystym materiałem odpornym na wilgoć, a także zapewnia jasne oświetlenie, temperaturę co najmniej 25 stopni Celsjusza i codzienną wentylację. Podlewanie zaleca się przeprowadzać przez paletę metodą knotową - tak jak w zaleceniach dotyczących nawilżania powietrza, tylko grunt w naczyniu powinien być połączony z warstwą wilgoci przez wiązki materiału dobrze przewodzącego wodę.
Po około miesiącu sadzonki nabiorą korzeni - wtedy można je już sadzić w pojedynczych doniczkach.
Możesz również ukorzenić łodygę Mandeville'a tylko w wodzie - tak jak robi się to w przypadku wielu innych roślin. Zaletą tej metody jest to, że kontrolujesz proces i widzisz skalę wzrostu korzeni, a gdy osiągną 1-2 cm długości, młode podwójne widzenie jest gotowe do sadzenia w ziemi.
Posiew
Pomimo prostoty i wydajności sadzonek nie zawsze działa - wiele odmian frotte uparcie odmawia ukorzenienia. Jedynym wyjściem z tej sytuacji jest wyhodowanie ich z nasion. Ta metoda jest również dobra dla tych kwiaciarni, którzy nie szukają łatwych sposobów i kochają trudne zadania lub dla tych, którzy po prostu zdecydowali się zaoszczędzić pieniądze, wynagradzając je własną pracą.
Możesz samodzielnie zbierać nasiona od dorosłego Mandeville lub kupić w dowolnym specjalistycznym sklepie. Do lądowania wybiera się statek z otworami drenażowymi, którego dolna część jest wypełniona ekspandowaną gliną i innymi podobnymi materiałami. Gleba powinna być luźna, zapewniająca swobodny przepływ wody i stały dostęp powietrza do korzeni diplodenii, pożądane jest również lekkie zakwaszenie gleby. Oświetlenie, jak dla dorosłej rośliny, powinno być jasne, ale rozproszone, optymalna temperatura do kiełkowania wynosi od 22 do 28 stopni Celsjusza. Zakłada się, że nawadnianie zapewnia stałą wilgotność gleby, ale woda w niej nie stagnuje.
Podobnie jak w przypadku sadzenia sadzonek, nasiona kiełkują w sztucznie stworzonych warunkach szklarniowych.
Trudność kiełkowania nasion polega na tym, że nawet przy prawidłowym wykonaniu wszystkich zaleceń dotyczących wyglądu kiełka można poczekać dwa, a nawet cztery miesiące. Przez cały ten czas konieczne jest utrzymanie odpowiedniej wilgotności w mini szklarni, nie zapominając o regularnym podlewaniu i ciągłym usuwaniu kondensatu z powłoki. Tylko wtedy, gdy kiełek utworzy co najmniej dwa własne liście, można go zanurzyć w oddzielnym naczyniu o podobnej glebie. Jednak jest również czysto tymczasowa, a gdy rosną winorośle, szukają dla niej stałej doniczki.
Choroby i szkodniki
Większość chorób Mandeville'a jest spowodowana niewłaściwą pielęgnacją ogrodnika. Na przykład w diplodenii liście często żółkną z powodu nadmiernie suchego powietrza latem i zbyt niskiej temperatury zimą. Jeśli liście opadną, może to oznaczać zbyt chłodny klimat, a winorośl zrzuca liście w przypadku jakichkolwiek nieprawidłowości w podlewaniu, czy to brak, nadmiar, czy po prostu brak jednolitości. Spośród chorób wywoływanych przez grzyby najczęściej objawia się mączniak prawdziwy, który jest znany każdemu doświadczonemu ogrodnikowi. Traktuje się go poprzez pocieranie rośliny roztworem koloidalnej siarki.
Nawiasem mówiąc, szkodniki również zwykle nie dotykają całkowicie zdrowego Mandeville - jeśli tak, to roślina jest osłabiona. Może to nastąpić w przypadku zimnego lub słabego oświetlenia, wzrostu na nie dezynfekowanej glebie, nawadniania niefiltrowaną i niefiltrowaną wodą, a nawet gromadzenia się kurzu na liściach.
Mączliki, wełnowce i przędziorki żywią się sokiem i tkankami winorośli , ponieważ więdną, wysychają liście, w wyniku czego roślina może całkowicie umrzeć. Nawet środki ludowe mogą być używane do zwalczania robaka, na przykład lecząc uszkodzone obszary wodnym naparem czosnku. Przędziorki można odstraszyć, traktując zainfekowaną roślinę wodą z mydłem i zwiększając wilgotność w pomieszczeniu.
Jeśli jednak infekcja jest nawet stosunkowo zaniedbana, nie można obejść się bez pomocy „chemii”.
Opieka i hodowla w domu dyplomatyczna - obejrzyj wideo.
