Obecnie na uwagę zasługuje każda rasa kurczaków aktywnie hodowanych. Ale nawet wśród nich są „przywódcy” - na przykład barnevelder. A każdy, kto chce zorganizować farmę z ptakami, powinien mieć świadomość istnienia takich ras, zwłaszcza tych sprawdzonych w czasie.
Pochodzenie rasy
Różne opisy jednogłośnie stwierdzają, że odmiana ta została stworzona przez hodowców holenderskich. Autorzy literatury specjalnej są zgodni co do tego, że wszystkie okazy tej rasy są bardzo piękne. Zwyczajowo nazywa się go odmianą mięsno-jajeczną. W przeciwnym razie opinie są różne. Nie ma nawet wiarygodnych danych na temat tego, kiedy dokładnie kurczaki Barnevelder zaczęły być używane w gospodarstwie domowym. Trzy główne wersje odpowiednio datują swój wygląd:
- początek XIX wieku;
- koniec tego samego wieku;
- 1900 lub 1910.
Źródła zagraniczne, w tym holenderskie, często wymieniają wszystkie 3 opcje. Ale lokalizację miejsca startu można uznać za potwierdzoną. Nazwa rasy pochodzi od holenderskiego miasta Barneveld. Eksperci uważają, że do hodowli kurczaków w Holandii wykorzystano hybrydyzację lokalnych ptaków z Cochinchins lub Langshani. Zarówno pod względem morfologicznym, jak i genetycznym, Cochinchins i Langshani są sobie bliskie, dlatego nawet współczesna biologia nie może udzielić dokładnej odpowiedzi.
Ciekawe, że anglojęzyczne źródła wspominają o powiązaniu rasy z amerykańskim Wyandotem. Według innych źródeł w pierwszych latach XX wieku można było przeprowadzić przeprawę z Orpington. A jednak wersje o Cochin i Langshan cieszą się największą popularnością wśród profesjonalistów. W przeciwnym razie trudno wyjaśnić genezę brązowawej skorupy jaja i osiągnięcie znacznej produkcji jaj w zimnych miesiącach. Warto zauważyć, że początkowo planowano uzyskać nie tylko brązowe, ale grube jajka w kolorze kawy.
To zadanie okazało się do końca nierozwiązywalne. Oficjalne klasyfikatory barnevelderów zostały wprowadzone w 1923 roku. Próby wcześniejszej rejestracji nie powiodły się ze względu na wyraźną różnorodność osób. W trakcie prac hodowlanych okazało się, że ptaki nabrały eleganckiego dwukolorowego koloru. W rezultacie praktycznie wypadły one z ras produktywnych, a wysiłki zootechników skoncentrowały się nawet na uzyskaniu podtypu karła.
Zgodnie z obecną gradacją rasa Barnevelder jest uznawana za przedstawiciela uniwersalnego trendu. A wewnątrz należy do typu ciężkiego. W porównaniu z innymi odmianami mięsno-jajecznymi zwraca uwagę dość znaczna masa i solidna produktywność jaj. Masa dorosłych samców może osiągnąć 3,5 kg, u kurczaków liczba ta wynosi 2,8 kg. Rocznie uzyskuje się średnio 190 jaj, których średnia waga wynosi 0,06 kg.
Barnevelderzy są zawsze przysadzi, duzi i mają potężny szkielet. Rozwijają duże głowy zakończone krótkim dziobem w czarno-żółtej tonacji. Przegrzebki są stosunkowo małe, w kolorze czerwonym. Ten sam kolor jest typowy dla kolczyków i płatków uszu. Szyja jest przymocowana pionowo do poziomego korpusu.
Grzbiet jest prosty i szeroki. Krzaczasty ogon ma wysokie dopasowanie. Ramiona dość szerokie. Krótkie skrzydła są mocno dociśnięte do ciała. Klatka piersiowa jest szeroka i dobrze wypełniona. Brzuch jest najbardziej rozwinięty warstwowo.
Krótkie nogi nóg są jednak bardzo mocne. Pierścień koguta ma średnicę 0,02 m. Zwierzęta charakteryzują się żółtymi śródstopiami. Palce są szeroko rozłożone, zakończone lekkimi pazurami. Różnica między standardowymi osobnikami w różnych stanach jest związana ze specyfiką koloru.
Holendrzy oficjalnie uznają tylko kury dwukolorowe czerwono-czarne, czarno-białe i lawendowe.
Tak zwane bentamy, które są obecnie aktywnie rozwijane przez hodowców holenderskich, nie mają jeszcze oficjalnego statusu. Biały typ nie różni się zbytnio od innych. To samo można powiedzieć o czarnych ptakach.
Plusy i minusy
Barnevelders nie są zbyt kapryśne dla warunków wzrostu. Jaja, które dają, pokryte są bardzo piękną skorupką. Samych jajek jest dużo. Kurczaki bardzo szybko przybierają na wadze. Barnevelders są uważani za wszechstronnych i wyglądają bardzo atrakcyjnie. Kurczak tej rasy łatwo przyzwyczaja się do każdego właściciela, a nawet do zmiany środowiska. Ptaki są spokojne i nie kolidują z innymi osobnikami. Barnevelders są leniwi i dlatego jest mało prawdopodobne, aby dobrowolnie opuszczali witrynę. Wśród negatywnych cech są:
- skłonność do kopania w ziemi (istnieje duże ryzyko uszkodzenia kwiatów lub innych roślin uprawnych);
- bezczynność (wywołująca choroby kończyn);
- potrzeba przydzielenia większej ilości wolnego miejsca na spacery niż przedstawiciele innych ras.
Zasady dotyczące treści
Kurnik
Nawet pisklęta rasy Barnevelder mają ogromne znaczenie dla czystości. Zawartość w pudełkach nie jest dobrym pomysłem. Wskazane jest przydzielenie specjalnego pokoju lub komórki (ale jest to już najbardziej ekstremalny przypadek, ponieważ wynik może być zły). Warto też zadbać o wystarczające ciepło. W pierwszych minutach ptaki muszą wytworzyć temperaturę 30 stopni.
Wraz z rozwojem ich organizmów i poprawą termoregulacji obniża się o 3 stopnie tygodniowo. Zatrzymują się, gdy tylko temperatura pokojowa zostanie osiągnięta.
Na 1 mkw. m. idealnie nie powinno być więcej niż 3 osoby. Tylko w przypadku ostrego braku miejsca można hodować 5 kurczaków na tym samym obszarze.
Intensywność podświetlenia powinna wynosić co najmniej 17 godzin dziennie. Można to osiągnąć zimą tylko za pomocą lamp elektrycznych. Eksperci zalecają przygotowanie fundamentów kolumnowych pod kurnik. Takie podpory pozwalają osiągnąć suchość i wyeliminować inne problemy. Podłogi wykonane są z gliny, w razie potrzeby jest wymieniana, wydając około 15 kg na osobę rocznie.
Wybór między ścianami z cegły, drewna lub bloczków żużlowych zależy od wygody budowy i klimatu. Lepiej jest zapewnić margines właściwości termicznych. Wtedy nawet najsilniejsze mrozy nie zaszkodzą zwierzętom. Grzęda wykonuje się co najmniej 1 m nad podłogą. Między nimi jest co najmniej 0,3 m odstępu.
Odżywianie
Przy odpowiedniej pielęgnacji kurczaki mogą się szybko i w pełni rozwinąć. Warunkiem sukcesu będzie stosowanie mieszanek paszowych ze znaczną ilością białka. Ale nie można też ignorować zapotrzebowania na warzywa i zioła ogrodowe. W młodym wieku barnevelders muszą zostać zaszczepione i dodane do paszy:
- drożdże;
- tłuszcz rybny;
- fabryczne kompleksy witaminowe.
Tylko takie podejście zapewnia rozwój odporności i zmniejszenie ryzyka chorób. Dorośli nie spożywają dużo jedzenia, ale mogą urosnąć do dużych rozmiarów. Możesz bezpiecznie używać tego samego pokarmu, co w przypadku innych ras mięsnych i jaj. Szczególną uwagę należy zwrócić na przygotowanie diety dla niosek. Suche ziarno jest wymagane przez cały rok.
Zaleca się preferowanie połączenia jęczmienia, pszenicy, kukurydzy i innych zbóż. Konieczne jest dostarczenie ptakowi zielonego pokarmu - wierzchołków, trawy polnej i innej roślinności. W zimne dni pokarm ziołowy jest prezentowany w postaci suszonej lub w postaci mąki lub w postaci specjalnych granulek. Barnevelder potrzebuje warzyw przez cały rok. Z ich pomocą:
- organizm jest nasycony witaminami w najbardziej naturalny sposób;
- radzi sobie z niedoborem błonnika;
- problem braku węglowodanów i innych składników odżywczych zostaje rozwiązany.
Kiedy nadchodzi zima, w diecie powinno być tylko więcej warzyw. Bardzo ważne są również składniki mineralne pożywienia. Wśród nich największą rolę odgrywa kreda i muszla. Należy również użyć drożdży paszowych. Najbardziej przełomowy okres przypada na okres od listopada do połowy kwietnia, kiedy nie pojawiła się jeszcze świeża zielonka .
Można używać tylko świeżej mieszanki paszowej. Wszystkie zepsute i spleśniałe są wyrzucane. Z ich powodu mogą pojawić się choroby. Możesz bezpiecznie używać produktów mlecznych.
Do zacieru należy dodać mleko odtłuszczone i twarożek, zsiadłe mleko; serum może dać dobry wynik.
Zalecana zielona żywność:
- pokrzywa;
- szczaw;
- liście mniszka lekarskiego.
Inne ważne elementy, o których warto wspomnieć:
- buraki;
- marchew;
- gotowane ziemniaki;
- dynia;
- kapusta (inne warzywa są mniej wartościowe).
Miejsce na spacery
Barnevelders latają całkiem dobrze. Nawet pokaźna masa nie przeszkadza im szczególnie w pokonywaniu wysokich barier. Dlatego będziesz musiał dokładnie zablokować drogę, aby uciec z sieciami . Ograniczenie przestrzeni do chodzenia jest niebezpieczne, ponieważ rasa jest już nieaktywna. Brak ruchu może nawet prowadzić do atrofii nóg.
W takich warunkach wychowanie zdrowego ptaka jest oczywiście niemożliwe. Ale musimy też pamiętać, że zimą kurczaki tej rasy muszą być stale ciepłe. Dlatego od późnej jesieni do wiosny są trzymane bez chodzenia. Dodatkowo dbają o to, by cały czas był ciepły miot. Wymaga to stworzenia dość dużych kurników, w których barnevelderzy mogą się przynajmniej trochę rozgrzać.
Temperatura w kurniku powinna być stała od 5 stopni i więcej. Jeśli nadejdą silne mrozy, będziesz musiał dodatkowo ogrzać pomieszczenie. Potrzeba stałego utrzymywania ciepła wiąże się również z tym, że czasami linienie zaczyna się bardzo późno. Prowadzi to do hipotermii i innych problemów. Podczas linienia nie będzie jaj.
Choroby
Kurczaki Barnevelder mogą cierpieć na pasożyty. Uszkodzeniom można zapobiec, utrzymując pomieszczenie w czystości. Równie ważne jest jednak systematyczne traktowanie kurnika specjalnymi związkami. Jeśli chodzi o uszkodzenia stawów, być może najlepszą profilaktyką byłoby zapewnienie obszernego spaceru. Za profilaktykę kanibalizmu uważa się uzupełnianie mączki rybnej w diecie.
Hodowla
Kurczaki Barnevelder dobrze wykluwają się z własnych jaj. W tym przypadku wskaźnik przeżycia sięga 95%. Jeśli młode zostaną sprowadzone z innego regionu, będą musiały zostać zaszczepione - jest to ważny warunek pełnej adaptacji. Młode ptaki w pierwszych 7 dniach życia trzymane są w temperaturze 35 stopni. Następnie jest systematycznie obniżany.
Podświetlenie w pierwszych 48 godzinach życia powinno działać przez całą dobę.
Na początku do jedzenia podaje się tylko drobno posiekane jajka na twardo. Od drugiego dnia życia dodają:
- pokrzywy;
- twarożek;
- warzywa;
- proso.
Opinie
Konsumenci oceniają barnevelders pozytywnie. Są chwalone za wysoką produkcję jaj. Należy zauważyć, że niektóre osobniki mają tendencję do dziobania składanych jaj. Tylko przycinanie dziobów pomaga dramatycznie. Docenia się piękno piór, wszystkożerność ptaka, ale czasami zauważa się, że jego rozmiar nie jest zbyt duży.
Możesz zobaczyć o kurczakach Barnevelder w następnym filmie.
