Koń jest dziś nie tylko dobrym pomocnikiem dla człowieka, ale także jego przyjaciela. Ten symbol łaski i łaski odegrał ogromną rolę w historii Rosji. Nowoczesna hodowla koni rozwija się na rzecz sportu i turystyki, a po wsiach koń jest nadal używany jako środek transportu.
Klasyfikacja
Większość ras człowiek wyhodował samodzielnie, nadając zwierzętom różne cechy w zależności od własnych potrzeb. Przynależność do tej czy innej gałęzi gwarantuje obecność różnic w eksterierze, zachowaniu, kolorze.
Istnieją trzy podstawowe zasady klasyfikowania koni:
- doskonałość rasy;
- kultura;
- głębokość prac hodowlanych.
Współczesna klasyfikacja zakłada następujące typy ras:
- fabryka;
- przejściowy;
- rodowity.
Te konie, a raczej ich rasy, które wyhodował człowiek, nazywane są zwykle koniami fabrycznymi.
Wielofunkcyjne lub przejściowe wyróżniają się wszechstronnością: można je stosować w uprzęży lub w jeździectwie. Dziś konie rasy Budenovskaya, Don są często określane jako przejściowe.
Rasy aborygeńskie różnią się tym, że potrafią szybko przystosować się do stworzonych warunków, chociaż nie różnią się produktywnością. Może to obejmować konie Jakucki, Peczora, Kuźnieck i Narym.
Istnieje również podklasyfikacja ras fabrycznych na następujące typy:
- jazda konna;
- trykotowy;
- ciężkie ciężarówki
Główne rasy
Obecnie istnieje wiele ras popularnych w naszym kraju. Niektóre z nich wyróżniają się bardziej niż inne, gdyż częściej występują w stadninach i gospodarstwach indywidualnych.
Terskaya
Te kombi zyskały popularność wśród hodowców ze względu na ich atrakcyjny wygląd. Mogą być używane z równym powodzeniem w drużynie i na koniu.
Dziś konie Terek należą do pięciu najlepszych ras.
Konie terskie pojawiły się 65 lat temu. Ich wygląd był sztucznie poprawiany przez długi czas, w wyniku czego konie nabrały suchej, ale silnej budowy. Wysokość konia sięga 154 centymetrów, głowa ma wklęsły profil, wszystkie linie są wyraźne, wyraziste. Kłąb płynnie łączy się z grzbietem. Z koni arabskich adoptowali krótkie lędźwie i muskularne, zgrabne nogi.
Możesz znaleźć konie w trzech kolorach:
- szary;
- zatoka;
- rudowłosy.
Dziś rasa jest aktywnie wykorzystywana w zawodach jeździeckich nie tylko na koniu, ale także w zespole.
Opalony
Hodowcom zajęło około 20 lat pozyskanie przedstawicieli tego kombinezonu. Podczas pracy przyświecał tylko jeden cel - zdobyć znakomitą, współzawodniczą osobowość, która w niczym nie ustępowałaby koniom z Ameryki. Warto powiedzieć, że hodowcy nie poprzestali na tym i nadal ulepszają rasę.
Kłusaki wyróżniają się nie tylko doskonałą budową, ale także wysokim wzrostem. Wysokość konia w kłębie 165 cm, szyja niezbyt długa, płynnie przechodzi w kłąb. Na nogach można wyraźnie rozróżnić ścięgna, tułów jest skośny i dość długi, co wyróżnia większość ras rosyjskich. Najczęściej występują zwierzęta czarne i gniade.
Koń rosyjski
Dumą hodowli koni rosyjskich jest rasa koni wierzchowych. Historia jego powstania rozpoczęła się dwa wieki temu, ale pożądany rezultat został osiągnięty nie tak dawno temu. Przez pewien czas konie te uważano za gatunek zagrożony.
Na zewnątrz rosyjski koń ma wiele różnic w stosunku do innych ras, dlatego prawie nie można go pomylić. Konie są dość wysokie, osiągają w kłębie 165 cm, tułów jest wydłużony, szyja wysoka, a łopatki umieszczone pod skosem. Grzbiet jest prosty, prosty, szkielet mięśniowy dobrze rozwinięty. Jest koń na mocnych kończynach. Konie mają brązowe, czarne i ciemne odcienie zatoki, jeśli w kolorze pojawią się białe plamy, takie osobniki są odrzucane.
Srebrzysty
Rasę tę wyróżnia niezwykle atrakcyjny wygląd. Charakterystyczną cechą jest grzywa o charakterystycznym srebrzystym kolorze. Przedstawiciele tego gatunku są popularni, ponieważ są nie tylko doskonałymi koniami, ale także wszechstronnymi z natury.
Konie można trzymać jako dobre rumaki lub używać w gospodarstwie domowym.
Budenovskaya
Należy zauważyć, że większość ras rosyjskich została pierwotnie stworzona przez generałów. Początkowo konie Budenowa były szeroko stosowane w kawalerii, po czym zaczęły cieszyć się popularnością w sportach jeździeckich.
Szerokie czoło i klatka piersiowa to główne cechy wyróżniające koni Budenov. Pomimo imponujących rozmiarów konie wyróżniają się proporcjonalną budową.
Wszyscy przedstawiciele mają wielką siłę, w ramach rasy istnieje własna klasyfikacja według typu:
- Orientalny;
- duży;
- klasyczny.
Przedstawiciele typu wschodniego wiele przejęli od koni arabskich, dlatego wyróżniają się złotym kolorem i smukłymi formami. Wysokość w kłębie sięga 170 cm, podczas hodowli krzyżowano konie czystej krwi angielskiej i doń
Donskaya
Kozacy dońscy aktywnie zajmowali się hodowlą rasy, więc musiała być wytrzymała, uległa i mieć wyjątkowe dane zewnętrzne. Konie dońskie są wynikiem skrzyżowania koni arabskich i lokalnego dzikiego konia, dzięki czemu mają zgrabne, lekko suche ciało. Ciało i kończyny są długie, uszy krótkie, grzywa nie jest gruba. Te konie doskonale sprawdziły się podczas jazdy galopem.
Jeśli chodzi o kolor, to znaczy koń jest rudo-brązowy, charakterystyczną cechą jest ogon o ciemniejszym kolorze. Te zwierzęta są popularne ze względu na swoją potulną naturę. Nie ma lepszego towarzysza do nauki jazdy.
Kłusak Oryol
Rasę tę można uznać za jedną z najstarszych: została wyhodowana 260 lat temu. Przedstawiciele Danii i Arabów brali udział w tworzeniu koni idealnych do zaprzęgu.
Kłusaków wyróżnia ich rozmiar, imponująca waga i figlarne usposobienie. Istnieje wewnętrzna klasyfikacja na podtypy masywne, suche i pośrednie. Typ suchy wyróżnia się bardziej wdzięcznym korpusem, masywny jest bardzo podobny do ciężkiego przeciągu.
Jakuck
Niezwykłość tej rasy polega na obecności grubej wełny u koni, która nie wygląda zbyt znajomo. Długość pokrowca to 15 centymetrów, dzięki czemu konie te mają wyjątkową odporność na mróz. Minimalna temperatura powietrza, przy której konie czują się świetnie, to -60 ° C.
Nogi przedstawicieli rasy są krótkie, stabilne, dlatego w kłębie zwierzę osiąga maksymalnie 140 cm Na terytorium Jakucji konie hodowano w celu uzyskania mleka i mięsa, ich przewaga polega na bezpretensjonalności: nawet zimą konie doskonale same znajdują pożywienie.
Rosyjska ciężarówka
Hodowla tej rasy rozpoczęła się na początku XIX wieku. Po tym, jak hodowcy krajowi otrzymali konia uniwersalnego, stał się poszukiwany za granicą. Konie te są opłacalne ekonomicznie, łatwe w hodowli, bezpretensjonalne w utrzymaniu. W razie potrzeby wypas można uzyskać samodzielnie, średnia długość życia to 25 lat. Ciało jest małe, ale wystarczająco mocne, z wklęsłą klatką piersiową i szerokimi plecami.
Zakres użytkowania
Rasy rosyjskie słyną nie tylko z wytrzymałości, ale także z atrakcyjnego wyglądu. Większość z nich została przekwalifikowana do zamierzonego celu, ponieważ przestali wykonywać ciężką pracę, ale dziś są aktywnie wykorzystywani w turystyce i sporcie. Konie sportowe podlegają rygorystycznemu odrzuceniu w hodowli, aby następne pokolenie uzyskało najlepsze cechy.
Współcześni hodowcy nie przestają pracować nad ulepszaniem niektórych rosyjskich ras. Konie fabryczne wyróżniają się wysoką produktywnością, niektóre gatunki zostały odrestaurowane i zmieniły status „zagrożonych”. Konie wyścigowe mają wyjątkowe cechy, niektóre z nich uzyskały szczególne cechy charakterystyczne, na przykład konie kabardyjskie, które mają mocne kopyta.
Każdy koń ma swoje własne warunki utrzymania, ale większość z nich dobrze rośnie i rozmnaża się w stadach na wolnym wybiegu. Wybierając rasę, należy koniecznie wziąć pod uwagę charakter i temperament właściwy tylko jej.
Poniżej zobaczysz przegląd jednej z rosyjskich ras koni.
