Wśród najpopularniejszych i najbardziej rozpoznawalnych drzew iglastych szczególne miejsce zajmuje sosna, która znalazła swoje zastosowanie nie tylko w projektowaniu krajobrazu i dzikiej przyrodzie, ale także w tradycyjnej dekoracji domu w przeddzień obchodów Nowego Roku. Kultura wyróżnia się walorami dekoracyjnymi, a także cechami związanymi z techniką rolniczą.
Opis
Ten rodzaj wiecznie zielonych roślin w wielu kulturach jest symbolem nieśmiertelności i witalności. Nasi przodkowie uważali to drzewo za magiczne; w wielu pogańskich wierzeniach gałązki sosny uważano za amulety. Pochodzenie nazwy drzewa jest bezpośrednio związane z kilkoma łacińskimi słowami - pin i pix, które dosłownie oznaczają „skała” lub „rosnące na skałach”, a także „żywica”.
Na całym świecie uprawia się ogromną liczbę gatunków i odmian sosny, w naszym kraju roślinę tę reprezentuje głównie sosna zwyczajna, która występuje nie tylko na północy, ale także w regionach południowych.
Sosny dobrze przystosowują się do różnych rodzajów gleby, dzięki czemu mogą rosnąć w gorących regionach o suchym klimacie, na obszarach górskich, na podmokłych terenach, a także w mieście.
Kultura należy do roślin światłolubnych, o czym świadczą cechy jej budowy - pień drzewa może się w dużym stopniu wydłużyć, w świetle czego korona bardzo często przybiera formę masztu. Na płaskim terenie można znaleźć drzewa z rozłożystymi gałęziami, o dziwacznych i zakrzywionych kształtach korony. Igły sosnowe mają niebieskawy kolor z dominującym zielonym kolorem, podczas gdy kolor kory drzewa będzie czerwono-brązowy, u niektórych odmian pień ma kolor miedziany. Igły na gałęziach są zbierane w pęczku po 2-5 sztuk. Cechy koloru igieł, a także liczba igieł w pęczku, pomagają odróżnić jeden rodzaj sosny od drugiego.
Drewno ma szczególną wartość, na którą jest poszukiwane. Będzie miał żółtawy kolor z powodu obecności dużej ilości żywic. Okres kwitnienia sosen przypada na początek lata - od maja do czerwca, jednak termin ten może ulec przesunięciu w jednym lub drugim kierunku, w zależności od specyfiki klimatu w regionie jego wzrostu. Szyszki wysychają po kwitnieniu, uwalniając uskrzydlone nasiona, które w przyszłości w sprzyjających warunkach zamieniają się w młode rośliny iglaste. Szyszki, żywica, igły i żywica są używane w medycynie ludowej.
Ogólnie rzecz biorąc, każda część wiecznie zielonej kultury znalazła zastosowanie w produkcji, ludowej szarlatanerii, gotowaniu itp.
Funkcje systemu korzeniowego
System korzeni sosny wyróżnia się plastycznością. Obecnie istnieje pewna klasyfikacja korzeni efedryny, według której drzewa są podzielone na 3 grupy.
- Kultury o potężnych korzeniach. W drzewach iglastych z tej kategorii rdzeń stanie się głównym składnikiem, z którego już następuje rozwój i rozgałęzienie korzeni bocznych. Zazwyczaj ten typ roślin występuje w glebie lekkiej i dobrze przepuszczalnej. Gałęzie boczne wyróżniają się równoległym ułożeniem w ziemi względem powierzchni.
- Sosny o słabo wyrażonym systemie korzeniowym. W takich drzewach iglastych wszystkie korzenie będą miały minimalną długość, rozgałęzienie również będzie nieznaczne. Najbardziej odpowiednimi warunkami do rozwoju z tego rodzaju korzeniami będą tereny bagienne, a także obszary o dużej wilgotności gleby.
- Rośliny o płytkim kłączu. System korzeniowy jest dość rozwinięty i wygląda jak gąbka do korzeni lub szczotka. Uprawy o takiej strukturze korzeni zwykle zakorzeniają się w gęstej glebie, w miejscach, gdzie głębokość wód gruntowych jest płytka.
Różnorodność budowy systemu korzeniowego drzew sosnowych pozwala uwydatnić specyfikę takiej kultury, aby dostosować jej podziemną część do indywidualnych cech gleby, na której się zakorzeniła.
Dzięki temu niuansowi sosny można zaliczyć do uniwersalnych drzew iglastych o wysokiej przeżywalności i zdolności do szybkiego dostosowania się do dowolnej charakterystyki miejsca sadzenia.
Również wśród niezwykłych cech systemu korzeniowego warto zwrócić uwagę na jego rozwój tylko pod warunkiem, że temperatura powietrza wynosi co najmniej + 3C. Z reguły u zdrowej sosny pręt może wbić się 2-3 metry w ziemię, podczas gdy pędy boczne mogą wzrosnąć do 8-10 metrów.
Wysokość
Ponieważ w przyrodzie występuje około stu odmian sosen, z których większość dobrze rozwija się na krajowych szerokościach geograficznych, gradacja wielkości drzew iglastych będzie dość znaczna. Jednak wśród najpopularniejszych gatunków i odmian warto wyróżnić te najpopularniejsze:
- Sosna zwyczajna - wysokość drzewa może dochodzić do 40 metrów;
- Sosna koreańska - 40-50 metrów;
- Sosna krymska - średnio kultura rośnie do 30 metrów;
- Sosna Weymouth - jej wielkość może dochodzić do 40-50 metrów.
Duzi hodowcy są popularni pod względem zazieleniania miast, a także do ukorzeniania na plantacjach leśnych, szkółkach, jednak hodowcy wyhodowali wiele gatunków sosen karłowatych lub wolno rosnących. Maksymalna wysokość takich niskich upraw czasami nie osiąga pół metra, ponadto małe rośliny charakteryzują się minimalnym średnim wzrostem w sezonie.
Od ilu lat rośnie?
W niektórych przypadkach przy zakupie sadzonki sosny określenie wieku rośliny może być dość trudne, dlatego ważne jest, aby znać przybliżony cykl życia efedry, a także średnie roczne tempo wzrostu odmian ozdobnych i dziko rosnących. Ustalono, że w ciągu 1 roku posadzona kultura dodaje nie więcej niż 6 centymetrów wysokości, jednak dodatkowa stymulacja od ogrodnika pomoże podwoić te wskaźniki. Można to osiągnąć zaspokajając zapotrzebowanie sosny na światło, a także zapewniając swobodny rozwój kultury na stanowisku bez niepożądanego sąsiedztwa chwastów czy zacienionych krzewów.
W ciągu pierwszych 2 lat po ukorzenieniu system korzeniowy sadzonek efedry również będzie rósł w dość wolnym tempie.
Sosna zwyczajna i inne rodzaje sosen po 5 roku życia do 10 roku życia mogą co miesiąc przyrastać o 20-60 cm. Odmiany ozdobne karłowate nie wykazują takiego wzrostu w kolejnych latach, z reguły mogą wzrosnąć o 2-10 centymetrów w ciągu roku. Niektóre rośliny trawiaste w wieku powyżej 10 lat mogą rosnąć 1 metr rocznie. W wieku 30-50 lat tempo wzrostu i etapy rozwoju spowalniają, ale tylko pod względem wielkości i wysokości.
Ponadto kultura zaczyna rozwijać się na szerokość, zwiększając średnicę korony, a także zwiększając grubość pnia. To właśnie te cechy należy wziąć pod uwagę planując sadzenie sosny na swojej stronie. Ponieważ niewłaściwy wybór gatunku lub odmiany w przyszłości spowoduje obecność gigantycznej rośliny w ogrodzie, której cały dekoracyjny urok, dotyczący igieł, będzie skoncentrowany na samej górze.
Ile żyć i jak określić wiek?
Przeciętnie, przy odpowiedniej pielęgnacji, sosna może rosnąć w jednym miejscu od 100 do 300 lat, jednak wśród upraw zimozielonych są również stulatki, które mogą rosnąć na miejscu przez około 1000 lat. Należy zauważyć, że szybkie tempo rozwoju efedryny determinuje jej długą żywotność.
Bardzo często pojawia się pytanie dotyczące określenia wieku sosny. Rozwiązanie takiego problemu będzie dość trudne, zwłaszcza jeśli nie ma informacji na temat sadzenia leśnego piękna.
Jeśli długość życia będzie bezpośrednio zależała od odmiany i rodzaju kultury, wówczas będzie można określić wiek sosny na podstawie szerokości pnia, jednak ta metoda ma poważny błąd w wyniku końcowym.
Istnieje skuteczniejszy i dokładniejszy sposób określania wieku, dotyczy liczenia okółków lub rzędów gałęzi na drzewie. Zatem obecność błędów będzie mało prawdopodobna, ponieważ w drzewach iglastych gałęzie tworzą regularne i symetryczne rzędy. Możesz również dowiedzieć się, ile lat ma sosna, licząc liczbę słojów na pniu rośliny. Wadą tej metody jest konieczność wstępnego cięcia sosny.
Alternatywą dla tej opcji byłoby policzenie pierścieni bez niszczenia efedry. W tym celu należy pobrać próbkę drewna wiertłem przyrostowym.
Plusy i minusy uprawy
Pomimo faktu, że wiecznie zielone rośliny są prezentowane w dużych gatunkach i odmianach, istnieją pewne ogólne zalety i wady uprawy sosny w wiejskim domu, osobistej działce, w miejscach publicznych. Tak więc zalety posiadania wiecznie zielonej kultury na otwartym polu są następujące.
- Główną zaletą efedryny jest jej wysoki walor dekoracyjny. W zależności od rodzaju i odmiany korona sosny może przybierać różne formy, od ażurowej i jajowatej do haczykowatej, pełzającej, puszystej parasolki. Ponadto różnorodność kolorystyczna sosen przemówi na korzyść dekoracyjnej atrakcyjności, dlatego umiejętnie zaplanowany projekt krajobrazu zamieni działkę z sosną w źródło estetycznej przyjemności.
- Gama gatunków pozwoli na stworzenie w otwartym terenie nie tylko klasycznych pojedynczych kompozycji kilku sosen, ale także skomplikowanych odmian nasadzeń grupowych o dziwacznych kształtach.
- Drzewa iglaste wyróżniają się niewymagającą glebą na miejscu, dlatego przed posadzeniem sadzonki lub sadzonki sosny nie są wymagane żadne dokładne przygotowania.
- Warto również zwrócić uwagę na niewymagającą sosnę pod względem pielęgnacji, która pozwala wyhodować drzewo nawet przy minimalnym wysiłku ze strony ogrodnika.
- Sosny są uprawami mrozoodpornymi, dlatego nadają się do ukorzeniania w regionach o surowym klimacie. Uprawy mogą wytrzymać wahania temperatury, częste mrozy i opady śniegu, co będzie szczególnie istotne w przypadku rosyjskich zim.
- Rośliny zimozielone mają zdolność oczyszczania powietrza dzięki specjalnym substancjom - fitoncydom, które uwalniają do atmosfery. Dodatkowo aromat żywic i igieł korzystnie wpływa na drogi oddechowe i układ nerwowy człowieka.
Jednak mimo wszystkich zalet sosny nie są pozbawione wad. Wady uprawy roślin iglastych obejmują takie momenty.
- Sosny są bardzo wrażliwe na jakość powietrza na obszarze, na którym rosną. Dlatego nadmiernie zanieczyszczona atmosfera będzie miała niezwykle negatywny wpływ na wygląd drzewa, a także jego żywotność, nawet jeśli roślina zostanie uznana za młodą. Podczas ukorzeniania w pobliżu dużych autostrad igły zaczynają żółknąć i więdnąć.
- Duże uprawy zajmują coraz więcej miejsca w miarę wzrostu, a także tworzą dość gęsty cień, który zapobiega wzrostowi roślin, które nie są odporne na cień.
Rodzaje i odmiany
Obecnie znana jest ogromna liczba odmian i rodzajów sosny, a także aktywnie uprawiana, wśród nich szczególnie poszukiwane są następujące.
Sosna zwyczajna
W naturze najczęściej występuje w Europie i Azji. Prawdziwych olbrzymów wśród przedstawicieli tego gatunku można spotkać na wybrzeżach Bałtyku.
Wysokość drzew waha się od 20 do 40 metrów przy średnicy pnia około 1-1,5 metra. Drzewo ma wyprostowany pień, kora jest szara z brązową i są na niej głębokie pęknięcia.
Górna część pnia i gałęzi ma kolor czerwono-brązowy. Sosna zwyczajna wygląda atrakcyjnie już w młodym wieku, kiedy jej korona przypomina kształtem stożek. Następnie gałęzie przyjmują pozycję poziomą, a korona staje się szersza. Drewno sosny zwyczajnej jest cennym gatunkiem. Gatunek jest reprezentowany przez następujące odmiany:
- Alba Picta;
- Albyns;
- Aurea;
- Bonna itp.
Kultura rośnie do 40 metrów, jednak większość z nich to rośliny o średniej wysokości 20-25 metrów. Drzewo wyróżnia się grubymi gałęziami i bujną koroną z wieloma wierzchołkami. Pień drzewa będzie prosty z szarą korą. Igły rośliny są reprezentowane przez długie i miękkie igły, pomalowane na ciemnozielony kolor. Kultura dojrzewa bliżej 60 lat, w tym wieku na drzewie zaczynają formować się stożki w kształcie jajka.
Sosna bagienna
Drzewo o dużych rozmiarach, które może dorastać do 45-50 metrów, wyróżnia się również średnicą pnia kultury, która czasami osiąga 2 metry.
Charakterystyczną cechą sosny są żółto-zielone igły, których igły mogą dorastać do 45 centymetrów długości.
Sosna długo-iglasta wyróżnia się odpornością na ogień, najczęściej występuje na południu Ameryki Północnej, w Teksasie.
Sosna Montezuma
Kultura rośnie do 30 metrów, a igły mogą mieć 30 centymetrów długości. Kolor igieł jest szaro-zielony, igły są zebrane w pęczek. Nazywana jest również białą sosną. Najczęściej drzewo to występuje w Gwatemali i Ameryce. Jednak taka kultura jest całkiem możliwa do wyhodowania na trawnikach i działkach jako ozdobna. Oprócz walorów wizualnych sosna biała jest ceniona ze względu na możliwość zbierania z niej owoców - jadalnych orzechów.
Sosna karłowata
Roślina należy do niskich odmian iglaka wiecznie zielonego, wyróżnia się rozłożystymi gałęziami i podobnym układem igieł.
Sosna może mieć koronę przypominającą drzewo, miskę lub pełzającą, średnio wielkość drzewa wynosi około 4-8 metrów.
Kolor igieł jest szaro-zielony, szyszki dojrzewają małe, mają jajowaty kształt. Wśród popularnych odmian igieł warto zwrócić uwagę na Glauca, Chlorocarpa, Dwarf itp.
Sosna krymska
Wysoka, wiecznie zielona roślina z piramidalną koroną, która na starość przybiera wygląd parasola. Igły kultury osiągają długość 12 centymetrów, podczas gdy szyszki są koloru brązowego, a rozmiar nie jest gorszy od długości igieł. Gatunek ten jest wymieniony w Czerwonej Księdze. Dzikie drzewo można znaleźć na Kaukazie i Krymie. Również z cennej efedry powstaje żywopłot, sosna służy do kształtowania krajobrazu i układania ochronnego pasa leśnego.
Sosna górska
Krzew przypominający drzewo o wielopniowej koronie. Igły wyróżniają się skręconym kształtem, pomalowanym na ciemnozielony kolor. Długość osiąga średnie wartości - 4-5 centymetrów. Drewno ma czerwono-brązowy kolor i jest szczególnie cenne w produkcji stolarki otworowej. Niektóre części młodej efedryny są poszukiwane w kosmetologii. W naturze roślina występuje w Europie Środkowej, ponadto gatunek jest aktywnie wykorzystywany w projektowaniu krajobrazu, sadzonki uprawia się w szkółkach oraz w domu. Wśród popularnych odmian igieł warto wyróżnić „Gnome”, „Winter Gold”, „Pumilio” i inne.
Sosna biała
Kultura wyróżnia się gładką i lekką korą, może rosnąć z prostym lub krętym pniem do 20-25 metrów.
U młodych drzew iglastych korona ma stożkowaty kształt, w trakcie dorastania staje się okrągła.
Igły rosną na długość od 3 do 7 centymetrów. Sosna owocuje nasionami jadalnymi, które są aktywnie konsumowane przez zwierzęta leśne.
Sosna himalajska
Duża kultura używana w kształtowaniu krajobrazu na całym świecie. Średnio drzewo dorasta do 30-50 metrów. Na wolności można go znaleźć w Afganistanie i Chinach. Wśród najpopularniejszych odmian będą następujące uprawy:
- Densa Hill;
- Nana;
- Zebrina.
- Włoski.
Atrakcyjne drzewo dorastające do 20-30 metrów ma niewielką koronę z ciemnozielonymi igłami. Igły dorastają do 15 centymetrów, szyszki mają zaokrąglony kształt, nasiona są aktywnie wykorzystywane do gotowania. Kultura uprawiana jest na świeżym powietrzu, a także znalazła miejsce w sztuce bonsai. Dziś sosna jest uprawiana na całym świecie.
Sosna czarna
Roślinę można znaleźć na Morzu Śródziemnym, a także w Algierii czy Maroku. Drzewo dorasta do 20-55 metrów.
W młodych uprawach korona będzie miała kształt piramidy, która z wiekiem zmienia się w parasolową.
Długość igieł jest średnia - od 9 do 14 centymetrów, mogą mieć zróżnicowaną powierzchnię - matową lub błyszczącą. Gatunek jest aktywnie wykorzystywany w kształtowaniu krajobrazu. Wśród popularnych odmian warto zwrócić uwagę na „Pyramidalis”, „Bambino”, „Austria”.
Sosna Weymouth
Występuje w Ameryce Północnej, w niektórych prowincjach Kanady. Drzewo rozwija się z wyprostowanym pniem, którego średnica może osiągnąć 120 centymetrów. Hodowla iglasta może osiągać rozmiary do 67 metrów, korona początkowo ma kształt stożka, z czasem staje się okrągła. W odcieniu koloru kory występuje fioletowa kolorystyka, długość igieł wynosi 6-10 centymetrów. Drewno sosnowe znalazło zastosowanie w budownictwie. Aurea, Blu Shag, Densa stały się popularnymi odmianami roślin uprawnych.
Angarsk
W naturze kultura najczęściej występuje na Syberii, ponadto naturalne leśne drzewostany iglaste znajdują się na terytorium Krasnojarska i obwodzie irkuckim.
Drzewo osiąga rozmiary do 50 metrów, a obwód pnia wynosi 200 centymetrów.
Korona jest piramidalna ze spiczastą koroną; kolor igieł, który ma popielato-srebrny odcień, jest uważany za niezwykły.
Wybór miejsca
W związku z tym, że obecnie uprawia się ogromną liczbę gatunków i odmian sosen, wybór miejsca będzie dokonywany w oparciu o cechy każdej uprawy, w szczególności dotyczy to wielkości młodego i dorosłego drzewa. W przypadku sosen olbrzymich warto z wyprzedzeniem wybrać duże obszary, na których iglaste piękno będzie rosło samodzielnie lub z roślinami dobrze rozwijającymi się w cieniu.
Ogólnym wymogiem dla miejsca dla wszystkich sosen jest obszar słoneczny. Jednak w pierwszych kilku sezonach po zakorzenieniu efedryny w ogrodzie właściciel rośliny powinien być w stanie osłonić młodą sadzonkę. Możesz skorzystać z opcji, dzięki której młode rośliny są naturalnie zacienione na wolności - ze względu na bliskość innych wyższych roślin.
Jak sadzić?
Optymalny wiek sadzonek, które można ukorzenić na otwartym terenie, będzie wynosił od 3 do 5 lat, podczas gdy większość ogrodników zgadza się, że najbardziej właściwe jest pozyskiwanie młodych roślin do sadzenia z zamkniętym systemem korzeniowym, ponieważ nawet minimalne znalezienie kłącza na świeżym powietrzu doprowadzi do utraty witalności. Kulturę, którą lubisz, należy kupować wyłącznie w specjalistycznych szkółkach.
Bezpośrednio przed ukorzenieniem sosnę należy przez pewien czas trzymać w wodzie bez wyjmowania drzewka z pojemnika lub doniczki.
Wiosna to odpowiedni czas, aby zakorzenić się wiecznie zielona kultura. Sosny sadzi się zwykle pod koniec kwietnia lub w pierwszych tygodniach maja. Powszechne jest również sadzenie roślin jesiennych, w którym to przypadku prace sadzeniowe przypadają na koniec sierpnia - początek września.
Aby ukorzenić sosnę, musisz wykopać dziurę, której głębokość będzie wynosić co najmniej metr. Jeśli kultura zakorzeni się w ciężkiej glebie, należy najpierw ułożyć warstwę drenażową o grubości co najmniej 20 cm na dnie. Odpowiednim do tego materiałem będzie łamana cegła lub keramzyt, wybrany materiał należy połączyć z piaskiem. Aby wypełnić studnię, należy również wcześniej przygotować podłoże odżywcze. Optymalną mieszanką gleby do sadzenia sosny będzie kompozycja oparta na:
- glina;
- piasek;
- ziemia darniowa.
Dodatkowym składnikiem mieszanki gleby dla sosny będzie „Kemir-uniwersalny” lub „Nitrofoska”, który będzie wymagał 100 lub 50 gramów. Wapno gaszone jest dodawane do gleby z wysoką kwasowością, aby przywrócić jej normalne właściwości. Algorytm sadzenia sosny jest następujący.
- Część przygotowanej mieszanki glebowej należy wylać na warstwę drenażową od góry. Umieść sadzonkę w środku dołka bez pojemnika do tymczasowego przechowywania, ale razem z glinianą grudką wokół kłącza.
- Następnie wypełnij powstałe puste przestrzenie pozostałą warstwą ziemi, zagęszczając glebę podczas pracy.
- Kiedy roślina zostanie zasadzona, a cała ziemia znajdzie się w dołku, będziesz musiał podlać plon. W tym celu co najmniej 20 litrów wody wlewa się do koła w pobliżu pnia. Po wchłonięciu całej cieczy w ziemię należy sprawdzić położenie kołnierza efedryny nad poziomem gruntu.
Jeśli w tym samym miejscu sadzi się kilka roślin, odległość między sosnami powinna wynosić co najmniej 4 metry. W przypadku gatunków karłowatych odległość ta może wynosić około 150 centymetrów.
Jak dbać?
Uprawa sosny na otwartym polu będzie wymagała od ogrodnika wykonania szeregu obowiązkowych czynności.
Podlewanie
Kultura jest odporna na suszę, więc drzewo wystarczy na życie naturalnych opadów. Ale młode sosny w wieku 1-3 lat wymagają obfitego jesiennego podlewania po zakończeniu opadania liści. Należy unikać stagnacji wody w ziemi. Z reguły jedno drzewo będzie wymagało około 1-2 wiadra wody.
Top dressing
Pierwsze 2-3 lata są dość ważne dla kultury zimozielonej, dlatego w tym okresie zaleca się dodatkowo nawożenie igieł poprzez wprowadzenie uniwersalnego żywienia. Zazwyczaj takie prace wykonuje się raz w roku przy użyciu złożonych kompozycji mineralnych wprowadzanych do koła przy pniu.
Optymalna dawka do nakarmienia igieł to 40 gramów na 1 metr kwadratowy powierzchni.
W kolejnych latach dzięki ściółce iglastej nie będzie już potrzeby dokarmiania sosny, gdyż materia organiczna w naturalny sposób gromadzi się w glebie, co wystarczy do normalnego rozwoju kultury. Dlatego nie będzie potrzeby usuwania igieł w kole tułowia.
Przycinanie
Sosny nie wymagają przycinania, dlatego takie manipulacje koroną są niezwykle rzadkie. Jednak niektórzy ogrodnicy, aby korona była bujna, a jej wzrost nie był tak szybki, uciekają się do odrywania młodych pędów, usuwając jedną trzecią ich wielkości.
Przygotowanie do zimy
Mrozoodporność jest charakterystyczną cechą wszystkich rodzajów sosen. Wraz z nadejściem chłodów wszystkie główne procesy życiowe w kulturze zwalniają, ale ostatecznie nie ustają, w świetle czego rośliny muszą być odpowiednio przygotowane do zimy. Aby to zrobić, ogrodnicy będą musieli wykonać nawadnianie doładowujące wodę, zwykle prace te są wykonywane w połowie listopada.
Przed wprowadzeniem wilgoci dookoła pnia wykonuje się zwałowisko, aby wykluczyć rozlewanie się cieczy po całym obszarze.
Nieco wcześniej, we wrześniu, ogrodnik będzie musiał wprowadzić nawozy fosforowo-potasowe dla młodych upraw, które będą stymulować lignifikację zielonych pędów, mogą umrzeć od mrozu bez kory. Ponadto młode drzewa będą wymagały ułożenia warstwy ściółki w kręgu pnia . Do tych celów możesz użyć trocin.
Reprodukcja
Dziś będzie można uzyskać nową kulturę iglastą na kilka sposobów:
- szczepionka;
- sadzonki;
- metodą nasion.
Pierwsze dwie opcje są uważane za najbardziej produktywne, sadzenie nasion z reguły zajmie więcej czasu na rozwój nowej rośliny.
Rozmnażanie przez szczepienie
Ta metoda jest odpowiednia dla ogrodników z dużym doświadczeniem w uprawie roślin. Uważa się, że główną zaletą szczepienia jest zachowanie w nowej sosnie wszystkich cech matczynych właściwych dla gatunku lub odmiany. Zaleca się użycie rośliny, która ma co najmniej 4 lata, jako odpowiedniej podkładki do rozmnażania; odpowiednie są piramidalne igły na pniu. Zraz jest ścięty ze wzrostem, który będzie miał co najmniej rok.
Przed szczepieniem należy usunąć wszystkie igły z wybranego materiału do sadzenia, pozostawiając tylko pąki na cięciu, które będą skoncentrowane w górnej części gałęzi.
Zwykle szczepienie przeprowadza się wczesną wiosną, w czasie, gdy przepływ soków w uprawach dopiero się zaczyna. Możesz użyć tej metody hodowlanej również w środku lata. W zależności od pory roku wybiera się odpowiedni pęd do szczepienia - wiosną sosnę szczepi się na dojrzałej części plonu w zeszłym sezonie, a latem - na pędy bieżącego roku.
Rozmnażanie przez sadzonki
Jesienią warto posadzić sosnowe gałęzie. Istotą metody jest oddzielenie zdrewniałego materiału nasadzeniowego od kultury, której wielkość musi wynosić co najmniej 8 centymetrów. Maksymalna długość sadzonek wyniesie 12 centymetrów. Sadzonki należy oddzielić wraz z częścią drewna z gałęzi, na której wcześniej wyrosła sadzonka.
Zaleca się prowadzenie prac związanych ze zbieraniem materiału do hodowli przy pochmurnej pogodzie. Najbardziej poprawne jest zbieranie sadzonek z bocznych gałęzi wierzchołkowych z północnej części korony. Materiał oddziela się ostrym, zdezynfekowanym narzędziem, ruchy muszą być szybkie, materiał należy oddzielać w kierunku gałęzi.
Przed ukorzenieniem zebranych sadzonek należy je przygotować do sadzenia. W tym celu są pozbawione igieł i zadziorów. Po takiej pracy zebrane części sosny zanurza się w wodzie z dodatkiem fundazolu lub manganu potasowego. Sadzonki powinny stać w płynie przez co najmniej 4 godziny.
Aby gałąź nie wysychała i zaczęła szybciej tworzyć system korzeniowy, najlepiej tuż przed ukorzenieniem zanurzyć cięcie jedną stroną w stymulatorze wzrostu. Do tych celów możesz użyć dowolnej kompozycji sklepu - „Epin”, „Kornevin” lub „Heteroauxin”.
Algorytm ukorzeniania sadzonek będzie następujący.
- Pierwszym priorytetem będzie przygotowanie odpowiedniej mieszanki gleby do sadzenia materiału. Optymalną glebą dla młodych upraw będzie ziemia połączona z piaskiem w równych proporcjach.
- Sadzenie sadzonek odbywa się na zboczu. Następnie pojemnik z sadzonkami należy przykryć szklanym słojem lub przezroczystą folią. Wynika to ze stosunku sosny do światła, a także z potrzeby stworzenia warunków cieplarnianych dla młodych upraw, co stanie się impulsem do ich dalszego rozwoju.
Dalsza pielęgnacja sadzonego materiału sprowadza się do regularnej wentylacji pojemnika, usuwania kondensatu ze ścian.
Na zimę pojemniki z sadzonkami są zwykle przenoszone z mieszkania do piwnicy; wiosną sadzony materiał jest stopniowo przyzwyczajany do świeżego powietrza. W tym celu pojemniki z sadzonkami są wyprowadzane na ulicę. Jeśli wszystkie opisane powyżej warunki zostaną spełnione, sadzonki ukorzenią się w ciągu 1,5-3,5 miesiąca.
Wraz ze wzrostem i rozwojem części podziemnej utworzą się na nich młode pędy. Rok później, w okresie kwiecień-maj, młode rośliny należy podlewać z dodatkiem jakiegokolwiek stymulatora wzrostu do płynu. W następnym sezonie uprawy będą już gotowe do ukorzenienia na otwartym polu.
Rozmnażanie nasion
Aby ta metoda przyniosła efekty, konieczne jest stosowanie tylko świeżych i dojrzałych nasion, uprawy na otwartym polu mogą nie za każdym razem owocować, dlatego zbiór szyszek należy zaplanować i przeprowadzić z wyprzedzeniem. Zwykle przygotowanie materiału do sadzenia odbywa się w październiku lub listopadzie. Jak pokazuje praktyka, w tym okresie nasiona będą już całkowicie gotowe do siewu. Szyszki zbierane są wyłącznie z drzewa; na ziemi materiał do rozwoju nowych upraw będzie nieodpowiedni.
Zebrane szyszki są suszone w pomieszczeniu, co znacznie ułatwia wydobycie z nich nasion. Następnie zebrany materiał umieszcza się w przezroczystych szklanych słoikach z pokrywką, wysyłając je do ostygnięcia przez 2-3 miesiące. Z biegiem czasu wybiera się z niego nasiona nadające się do siewu, w tym celu zanurza się je w wodzie, wszystkie pływające okazy należy wyrzucić. Następnie pozostałe nasiona są wysyłane do stratyfikacji, utrzymując przez pół godziny w potasie manganowym, po czym moczone są w czystej cieczy przez jeden dzień.
Następnym krokiem będzie wymieszanie nasion z piaskiem, a następnie wszystko to jest umieszczane w nylonowej pończochach i wysyłane do lodówki na 1 miesiąc.
Wysiew odbywa się w grudniu, w pojemnikach z lekką i pożywną glebą zmieszaną z piaskiem rzecznym, na wierzch kładzie się warstwę trocin, równomiernie rozprowadzając nasiona, lekko zagłębiając się w ziemię. Następnie uprawy należy zwilżyć, przykryć folią. Pierwsze pędy powinny pojawić się wiosną. Pielęgnacja materiału do sadzenia polega na wietrzeniu i nawilżaniu.
Choroby i szkodniki
Sosna często cierpi na dolegliwości grzybicze, które wynikają z błędów w technice rolniczej. Wśród chorób niebezpiecznych dla igieł są następujące.
- Rdza. Objawami choroby są nowotwory w dolnej części korony, podczas gdy czasami dolne gałęzie obumierają, wypadają igły. Walka z chorobą polega na potraktowaniu kultury preparatami zawierającymi miedź, w celach profilaktycznych można sadzić agrest lub porzeczkę w pobliżu sosny.
- Pine Fiddler. Choroba objawia się pojawieniem się obrzęków na gałęziach, pomalowanych na złote odcienie. Dalszy rozwój choroby prowadzi do skrzywienia pędów, powstawania ran i żywic na powierzchni. Walkę z chorobą prowadzi się za pomocą fungicydów zakupionych w sklepie; do utrzymania odporności kultury stosuje się złożone nawozy. Zaatakowane części sosny należy usunąć.
- Rak żywicy. Najniebezpieczniejsza choroba sosny, która objawia się pęknięciami pnia kultury, tworzeniem się pęcherzyków. Leczenie odbywa się poprzez zdzieranie dotkniętych obszarów, a także zanieczyszczenie ran roztworem siarczanu miedzi. Dobre wyniki uzyskuje się również stosując lakier ogrodowy zmieszany z fungicydami. Dotknięte pędy należy usunąć z uprawy i spalić, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby.
- Martwica kory. Objawem choroby jest zmiana koloru kory na żółtą, a następnie śmierć, w tym gałęzie. Najczęściej dolegliwość ta dotyka osłabione sosny po silnych mrozach. Leczenie odbywa się poprzez leczenie fungicydami, usuwanie uszkodzonych obszarów i nowotworów.
Wśród szkodników owadów, które mogą spowodować poważne szkody dla sosny, warto podkreślić:
- mszyce;
- robaki iglaste;
- przędziorków;
- bobry sosnowe;
- jedwabniki;
- ćma sosnowa;
- kret górnika;
- ogniska i smole z szyszek;
- korniki;
- brzana.
Aby zmniejszyć ryzyko ataku szkodników na sosnę, zaleca się przestrzeganie wszystkich niuansów związanych z technikami rolniczymi, zwłaszcza w przypadku młodych upraw iglastych.
Aby zniszczyć owady, kulturę spryskuje się środkami roztoczobójczymi i insektycydami.
Możliwe problemy
Dekoracyjna atrakcyjność kultury iglastej w dużej mierze zależy od jej otrzymania wszystkich niezbędnych pierwiastków śladowych z gleby. Dlatego niektórzy ogrodnicy mogą napotkać następujące problemy:
- zażółcenie igieł może być spowodowane brakiem żelaza;
- czerwono-fioletowy odcień igieł będzie wskazywać na niedobór fosforu;
- brak azotu przełoży się na wolniejsze tempo wzrostu upraw.
Terminowe wprowadzenie opatrunku górnego w dowolnej formie pomoże wyeliminować tego rodzaju problemy.
Zły wybór miejsca do ukorzenienia sosny może również negatywnie wpłynąć na wygląd i zdrowie upraw.
Dotyczy to zwłaszcza nieodpowiedniego stanu powietrza, jeśli drzewo rośnie w pobliżu dużych autostrad, obiektów przemysłowych. W takim przypadku sosna będzie potrzebować przeszczepu.
Porady
Aby mieć piękną efedrę na swojej stronie, powinieneś przestrzegać następujących zaleceń:
- Sadzonki sosny chińskiej "Spielberg" i innych odmian należy kupować wyłącznie w wyspecjalizowanych szkółkach;
- materiał do sadzenia powinien być sprzedawany tylko z zamkniętym systemem korzeniowym, w przeciwnym razie sosna nie zapuści korzeni na miejscu;
- nie należy wybierać młodych drzewek w szkółce o zbyt dużych rozmiarach, ponieważ ryzyko, że taka kultura nie będzie w stanie dostosować się do nowych warunków, jest dość wysokie.
Co sadzić pod sosną?
Zimozielona roślina będzie dobrze wyglądać i kwitnąć dzięki pięknym pąkom, trawom, krzewom i ziarnom. Wśród nich warto zwrócić uwagę na:
- trawa trzcinowa;
- jęczmień grzywiasty;
- żyto;
- rośliny kwitnące z rodziny Liliev;
- konwalie;
- dzwony;
- floks;
- borówki brusznice;
- truskawki;
- jałowiec;
- rododendron;
- Eric.
Przykłady w projektowaniu krajobrazu
Ze względu na dużą atrakcyjność dekoracyjną sosny, nawet miniaturowe odmiany sadzone w doniczkach będą harmonijnie uzupełniać zimozieloną kompozycję tworzoną w otwartym terenie.
Sosny doskonale komponują się nie tylko z wiecznie zielonymi uprawami, ale także z kwiatami, które razem tworzą atrakcyjny i soczysty kontrast odcieni na podwórku.
Duże sosny z wygiętymi pniami o dziwacznym kształcie staną się prawdziwą ozdobą i ozdobą każdego projektu krajobrazu, gdy zostaną posadzone razem lub samodzielnie.
Informacje o sadzeniu i pielęgnacji sosny, patrz poniżej.
